Βιβλικές Αλήθειες

Αποκάλυψη 3:15-19 (PDF) Αυτό το άρθρο σε PDF

Αποκάλυψη 3:15-19



Η ανάμιξη με το κρύο, κάτι που είναι ζεστό το κάνει χλιαρό, δηλαδή ούτε ζεστό ούτε κρύο. Ο Κύριος απευθύνθηκε στο φαινόμενο αυτό της χλιαρότητας, μιλώντας στον άγγελο της εκκλησίας της Λαοδίκειας στην Αποκάλυψη 3:15-19. Εκεί διαβάζουμε:

Αποκάλυψη 3:15-19
"Ξέρω τα έργα σου, ότι ούτε ψυχρός είσαι ούτε ζεστός. είθε να ήσουν ψυχρός ή ζεστός. έτσι επειδή είσαι χλιαρός, και ούτε ψυχρός ούτε ζεστός, πρόκειται να σε ξεράσω από το στόμα μου. Επειδή λες ότι: είμαι πλούσιος και πλούτισα, και δεν έχω ανάγκη από τίποτε, και δεν ξέρεις ότι εσύ είσαι ο ταλαίπωρος, και ο ελεεινός, και ο φτωχός, και ο τυφλός και ο γυμνός. σε συμβουλεύω να αγοράσεις από μένα χρυσάφι δοκιμασμένο από την φωτιά, για να πλουτίσεις. και ιμάτια λευκά για να ντυθείς, και να μη φανερωθεί η ντροπή της γύμνιας σου. και να χρίσεις τα μάτια σου με κολλύριο, για να βλέπεις. Εγώ όσους αγαπώ, τους ελέγχω και τους περνάω από παιδεία. γίνε λοιπόν ζηλωτής και μετανόησε"

Όπως το παραπάνω απόσπασμα κάνει καθαρό, η χλιαρότητα είναι μια κατάσταση μη αποδεκτή από τον Κύριο. Ο χλιαρός δεν είναι ζηλωτής για τον Κύριο. Η καρδιά του δεν καίγεται από αγάπη για Αυτόν. Η άποψη που έχει για τον εαυτό του είναι πολύ διαφορετική από την άποψη που ο Κύριος έχει γι’ αυτόν. Έτσι, ενώ ο Κύριος τον βλέπει ταλαίπωρο, ελεεινό, φτωχό, τυφλό, και γυμνό ο ίδιος βλέπει τον εαυτό του σαν πλούσιο που δεν έχει ανάγκη από τίποτα. Το κέντρο του ενδιαφέροντος του δεν είναι ο Κύριος και η γνώμη Του, αλλά ο εαυτός του. "ΕΙΜΑΙ πλούσιος και [ΕΓΩ] πλούτισα" λέει. Για τον χλιαρό, ο Ιησούς Χριστός μπορεί κάποτε να ήταν ο Κύριος του, μπορεί κάποτε να τον ομολόγησε σαν Κύριο του, ωστόσο ένα είναι σίγουρο: ότι αυτός δεν είναι Κύριος του, αφεντικό του, ΣΗΜΕΡΑ. Το αφεντικό του σήμερα είναι μάλλον ο εαυτός του. Όπως όμως το κατά Ματθαίο 16:24-25 λέει:

Κατά Ματθαίο 16:24-25
"Αν κάποιος θέλει να έρθει πίσω μου, ας απαρνηθεί τον εαυτό του, και ας σηκώσει τον σταυρό του και ας με ακολουθεί. Διότι οποίος θέλει να σώσει την ζωή αυτού θα την απολέσει. και οποίος απολέσει την ζωή αυτού ένεκεν εμού θα την βρει."

Το να ακολουθεί κανείς κάποιον δεν είναι κάτι στατικό, αλλά κάτι καθημερινό, δυναμικό. Για να ακολουθήσει κανείς τον Ιησού Χριστό θα πρέπει να αρνηθεί τον εαυτό του, και αυτό δεν είναι κάτι στατικό. Κάτι που επειδή το κάναμε χτες, σημαίνει ότι θα το κάνουμε και σήμερα. Αν και μπορεί να έχουμε ομολογήσει τον Ιησού Χριστό σαν Κύριο μας, το κατά πόσο Αυτός είναι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ Κύριος μας, αφεντικό μας, είναι κάτι το οποίο αποφασίζουμε και ανανεώνουμε κάθε μέρα. Ο Ιησούς Χριστός δεν μας θέλει ανθρώπους που απλά τον ομολογήσαμε κάποτε, αλλά ανθρώπους που ΖΟΥΝ την ομολογία τους κάθε μέρα. Όπως ο Παύλος είπε στην προς Κορινθίους Β 13:5

Προς Κορινθίους Β 13:5
"Εξετάζετε τον εαυτό σας, αν είστε στην πίστη. δοκιμάζετε τον εαυτό σας. ή δεν γνωρίζετε ότι ο Χριστός είναι μέσα σας;"

Το γεγονός ότι κάποτε πιστέψαμε, δεν σημαίνει ότι είμαστε και στην πίστη σήμερα. Ας μην επαναπαυόμαστε, αλλά ας εξετάσουμε τους εαυτούς μας. Είμαστε στην πίστη σήμερα; Είναι ο Ιησούς Χριστός, Κύριος μας σήμερα ή απλά υποθέτουμε ότι τα έχουμε εντάξει μαζί του όσο κάνουμε τα...καθήκοντα μας; Ο Χριστιανισμός δεν είναι θρησκεία. Είναι κοινωνία. Κοινωνία με ένα ζωντανό Θεό και ένα ζωντανό Κύριο. Είναι αυτός Κύριος της ζωής μας ΣΗΜΕΡΑ ή όχι;

Με τα παραπάνω ερωτηματικά το ζητούμενο δεν είναι η δημιουργία κατάκρισης και φόβου, αλλά η εξέταση του εαυτού μας, που, όπως η Γραφή λέει, θα πρέπει να κάνουμε. Ο Κύριος μπορεί να μισεί την χλιαρότητα, περισσότερο μάλιστα και από την κρυάδα, ωστόσο αγαπά τον χλιαρό, και θέλει να τον αλλάξει. Θέλει να τον δει να μετανιώνει και να γίνεται ΖΗΛΩΤΗΣ. Γι’ αυτό και στο ίδιο απόσπασμα της Αποκάλυψης 3 αναφέρει: "Εγώ όσους αγαπώ, τους ελέγχω και τους περνάω από παιδεία". Η αντίδραση του Κυρίου απέναντι στον χλιαρό δεν είναι η απόρριψη αλλά η παιδεία του, που ωστόσο "για μεν το παρόν δεν φαίνεται ότι είναι πρόξενος χαράς αλλά λύπης" (προς Εβραίους 12:11). Είναι αυτή, η "κατά Θεό λύπη" που "γεννά [την] μετάνοια" (προς Κορινθίους Β 7:10) που τόσο πολύ ο χλιαρός χρειάζεται.

Τάσος Κιουλάχογλου