Μα δεν θα τρελαθούν;

Πολλοί άνθρωποι έχουν ένα μεγάλο, αδικαιολόγητο φόβο ότι η χάρη του Θεού θα οδηγήσει σε μια αμαρτωλή ζωή. Φοβούνται ότι αν οι πιστοί συνειδητοποιήσουν ότι ο Θεός δεν τους κρίνει με έργα αλλά με πίστη στον Χριστό, θα αρχίσουν να κινούνται ανεξέλεγκτα. "Για περίμενε ένα λεπτό Chuck" λένε. "Δεν μπορεί να ανοίγεις την πόρτα με ένα τέτοιο τρόπο. Οι άνθρωποι θα κάνουν κάθε είδους κακό ή τρομερό πράγμα και θα το δικαιολογήσουν λέγοντας, "Η χάρη Του καλύπτει κάθε τι που κάνω".

Αυτή η αντίδραση δεν είναι νέα. Το κήρυγμα του ευαγγελίου της χάρης από τον Παύλο στους Εθνικούς, έκανε αμέσως τους Ιουδαίους να αντιδράσουν. Αυτοί νόμιζαν ότι δίνοντας μια τέτοια ελευθερία στους Εθνικούς, αυτοί θα τρελαίνονταν. Ο Πέτρος επίσης, είδε τους κινδύνους της λανθασμένης ερμηνείας του ευαγγελίου του Παύλου, και στην επιστολή του είπε:

"όπως σας έγραψε και ο αγαπητός μας αδερφός Παύλος, σύμφωνα με την σοφία που του δόθηκε, καθώς και σε όλες τις επιστολές του, μιλώντας γι’ αυτά μέσα σ’ αυτές^. ανάμεσα στα οποία είναι και μερικά δυσνόητα, τα οποία οι αμαθείς και αστήρικτοι στρεβλώνουν, όπως και τις υπόλοιπες γραφές, για την δική τους απώλεια. (Πέτρου Β 3:15-16)"

Δυστυχώς, πάντα υπάρχουν εκείνοι που διαστρέφουν τον Λόγο του Θεού από τα συμφραζόμενα του - για την δική τους απώλεια. Παίρνουν το ευαγγέλιο του Παύλου σαν μια δικαιολογία για μια άσωτη ζωή στην αμαρτία. Αλλά το ευαγγέλιο δεν μπορεί ποτέ να κατανοηθεί με ένα τέτοιο τρόπο.

Είσαι νεκρός!

Στην προς Ρωμαίους 5, ο Παύλος παρουσιάζει την βασισμένη στην χάρη σχέση μας με τον Θεό χρησιμοποιώντας πολύ ζωντανούς, γεμάτους δόξα, τόνους. Στον στίχο 20 αναφέρει, "και όπου περίσσευσε η αμαρτία, υπερπερίσσευσε η χάρη". Στον πρώτο στίχο του επόμενου κεφαλαίου φαντάζεται κάποιους ανθρώπους να λένε, "Λοιπόν, ας πάμε και ας αμαρτήσουμε παρά πολύ ώστε η χάρη να περισσεύσει ακόμα περισσότερο. Είναι τόσο υπέροχη η πλούσια χάρη του Θεού. Ας της δώσουμε λοιπόν μια ευκαιρία ώστε να αφθονήσει πραγματικά." Ο Παύλος απαντά στην ουσία, "Ούτε καν να το σκεφτείτε! Πως μπορούμε εμείς που είμαστε νεκροί στην αμαρτία να ζήσουμε έστω και για λίγο μέσα σ’ αυτήν;" (δες προς Ρωμαίους 6:2). Η απάντηση του περιέχει ένα σημαντικό κλειδί στο περπάτημα μας σαν Χριστιανοί.

Υποθέστε για παράδειγμα ότι με πιάνουν να ληστεύω μια τράπεζα. Με στέλνουν στην φυλακή και μετά στο δικαστήριο. Μετά από μερικές εβδομάδες ο δικαστής έρχεται με την απόφαση: "Τον βρήκαμε ένοχο" λέει, και ορίζει την ημέρα που θα μου απαγγελθεί η ποινή. Περιμένω βαριά ποινή, γιατί χρησιμοποίησα όπλο, πυροβολώντας στο ταβάνι και τρομάζοντας τους ταμίες. Τελικά φτάνει η μέρα που θα πρέπει να παρουσιαστώ για την ποινή.

Ο νόμος έχει κάνει την δουλειά του. Έχει συλλάβει και έχει κατακρίνει τον ένοχο. Πηγαίνω λοιπόν στο δικαστήριο και ο δικαστής λέει, "Να σηκωθεί ο κατηγορούμενος". Σηκώνομαι και αυτός λέει, "το δικαστήριο σας βρήκε ένοχο και σας τιμωρεί με δεκαετή φυλάκιση". Τα νέα είναι τόσο άσχημα που παθαίνω καρδιακή προσβολή και πεθαίνω επί τόπου. Μήπως το δικαστήριο θα κρατήσει το πτώμα μου στην φυλακή για δέκα χρόνια; Όχι. Ο θάνατος μου αμέσως με κάνει ελεύθερο από την κατάκριση του νόμου. Η ποινή μου δεν έχει πλέον καμία ισχύ πάνω μου γιατί είμαι νεκρός.

Αυτό είναι που ο Παύλος θέλει να πει για εκείνους από μας οι οποίοι δια πίστεως στον Ιησού Χριστό, έχουν δικαιωθεί ενώπιον του Θεού και τώρα ζουν στην δοξασμένη χάρη Του. Δεν ζούμε πλέον στην σάρκα, ο παλιός μας άνθρωπος είναι νεκρός. Ο νόμος μας έχει καταδικάσει σε θάνατο. Οι απαιτήσεις του νόμου ικανοποιήθηκαν όταν σταυρωθήκαμε με τον Χριστό. Ο παλιός εγώ και συ σταυρωθήκαμε. Έτσι αν ο παλιός μας εαυτός είναι νεκρός, τότε πως εμείς μπορούμε να ζήσουμε έστω και ένα λεπτό στην αμαρτία; Είμαστε νεκροί όσον αφορά εκείνη την παλιά ζωή.

"Μαζί με τον Χριστό έχω συσταυρωθεί," γράφει ο Παύλος, "ζω δε όχι πια εγώ, αλλά ο Χριστός ζει μέσα σε μένα" (προς Γαλάτες 2:20). Δεν ζούμε μια παλιά εγωιστική ζωή πλέον. Οι εγωκεντρικές μας ημέρες έχουν τελειώσει. Είμαστε τώρα πια ελεύθεροι από τον νόμο, την αμαρτωλή μας φύση, και την φρικτή μας ενοχή, γιατί ο παλιός μας, ένοχος, άνθρωπος σταυρώθηκε μαζί με τον Ιησού Χριστό. Τώρα ακολουθούμε τον Θεό, εμπιστευόμενοι τον Χριστό.

Chuck Smith (από το βιβλίο "Why Grace Changes Everything")