Δόξα στον Κύριο
Θα ξεκινήσουμε σήμερα από την Ιακώβου 5:13. Εκεί διαβάζουμε:
«Κακοπαθεί κάποιος ανάμεσα σας; Ας προσεύχεται. ευθυμεί κάποιος; Ας ψάλλει»
Η ζωή έχει τόσο στιγμές χαράς όσο και στιγμές κακοπάθειας (δες επίσης Εκκλησιαστής 3:1, 4). Στις στιγμές της κακοπάθειας ο Λόγος μας λέει να προσευχόμαστε, ενώ στις στιγμές της χαράς να ψέλνουμε. Πραγματικά έμεινα έκπληκτος όταν πρόσφατα ανακάλυψα πόσα πολλά λέει η Βίβλος σχετικά με τον ύμνο, το τραγούδι και την δοξολογία στον Κύριο. Στην πραγματικότητα, ένα ολόκληρο βιβλίο της – από τα πλέον μακρύτερα και πιο αγαπημένα της – ονομάζεται Ψαλμοί, ή με ένα πιο συνηθισμένο όρο: ύμνοι και τραγούδια στον Κύριο. Θα ήθελα λοιπόν σήμερα να ρίξουμε μια ματιά στο θέμα της δοξολογίας και του ύμνου προς τον Κύριο και στις αναφορές του Λόγου σ’ αυτό.
Δοξολογία στην Παλαιά Διαθήκη
Υπάρχουν τόσα πολλά πάνω στην δοξολογία και στον ύμνο προς τον Κύριο στην Παλαιά Διαθήκη που είναι δύσκολο να αποφασίσει κανείς από που να ξεκινήσει. Η πρώτη φορά που η λέξη «δοξολογία» απαντάτε στην Γραφή είναι στην Γένεση 29:35, κατά την γέννηση του Ιούδα, από την φυλή του οποίου ήρθε ο Κύριος. Εκεί διαβάζουμε:
Γένεση 29:35
«Και συνέλαβε [η Λεία] ξανά, και γέννησε γιο. και είπε: Αυτή την φορά θα δοξολογήσω τον Κύριο. γι’ αυτό αποκάλεσε το όνομα του Ιούδα»
Πέρα από αυτή την αναφορά υπάρχουν εκατοντάδες άλλες (δεν έχω πρόσβαση σε κάποιο Ελληνικό Ταμείο αλλά στην Αγγλική έκδοση της Βίβλου οι λέξεις «praise» (δοξολογία) και “sing” (τραγούδι) απαντώνται περίπου 420 φορές).
Πηγαίνοντας σε μερικές από αυτές τις αναφορές, μπορούμε για παράδειγμα να δούμε ότι ένα από τα καθήκοντα των Λευιτών ήταν να δοξολογούν τον Κύριο. Στην πραγματικότητα ένα μέρος από αυτούς είχαν την δοξολογία σαν το μόνο τους καθήκον:
Α Χρονικών 23:3-5
«Και οι Λευίτες ήταν απαριθμημένοι από ηλικίας 30 χρονών και πάνω. και ο αριθμός τους ανά κεφαλή τους, κατά άνδρα ήταν, ήταν 38.000. Απ’ αυτούς, 24.000 ήταν εργοδιώκτες στο έργο του οίκου του Κυρίου. και 6000 επιστάτες και κριτές. και 4000 πυλωροί.
και 4000 που υμνούσαν τον Κύριο με τα όργανα που έκανα (είπε ο Δαβίδ) για να υμνούν τον Κύριο.»
Επίσης Α Χρονικών 16:4-6
«Και από τους Λευίτες διόρισε [ο Δαβίδ] να υπηρετούν μπροστά στην κιβωτό του Κυρίου, και
να επαινούν, και να ευχαριστούν, και να υμνούν τον Κύριο τον Θεό του Ισραήλ. Πρώτον τον Ασάφ και δεύτερον αυτού τον Ζαχαρία, έπειτα τον Ιειήλ, και τον Σεμιραμώθ, και τον Ιεχιήλ, και τον Ματταθία, και τον Ελιάβ, και τον Βεναΐα, και τον Ωβήδ-εδώμ. Και
ο μεν Ιειήλ ηχούσε πάνω σε ψαλτήρια και κιθάρες, ο δε Ασάφ σε κύμβαλα. και ο Βεναΐας και ο Ιααζιήλ, οι ιερείς, με σάλπιγγες μπροστά πάντοτε από την κιβωτό της διαθήκης του Θεού»
Πηγαίνοντας παραπέρα, στο βιβλίο των Ψαλμών βρίσκουμε πολλά άλλα αποσπάσματα που αναφέρονται στην δοξολογία, τον αίνο και το τραγούδι στον Κύριο. Η λίστα είναι πολύ μεγάλη και έπρεπε έτσι να περιοριστώ σε μερικές μόνο από τις αναφορές. Έτσι ξεκινώντας από τον Ψαλμό 21 διαβάζουμε:
Ψαλμός 21:13
«Υψώσου Κύριε στην δύναμη Σου. θα υμνούμε και θα ψαλμωδούμε την δύναμη Σου»
Ψαλμός 22:23
«Οι φοβούμενοι τον Κύριο αινείτε τον»
Ψαλμός 28:7
«Ο Κύριος είναι δύναμη μου και ασπίδα μου. σ’ αυτόν έλπισε η καρδιά μου και βοηθήθηκα. γι’ αυτό αγαλλίασε η καρδιά μου
και με τις ωδές μου θα τον υμνώ»
Ψαλμός 30:4
«Ψαλμωδήσατε στον Κύριο, οι όσιοι Του, και υμνείτε στην ανάμνηση της αγιοσύνης Του»
Ψαλμός 33:2
«υμνείτε τον Κύριο με κιθάρα. με δεκάχορδο ψαλτήρι ψαλμωδήστε σ’ Αυτόν. Ψάλλετε σ’ Αυτόν νέο τραγούδι. παίζετε καλά τα όργανα σας με αλαλαγμό»
Ψαλμός 50:23
«Εκείνος που προσφέρει αίνεση, αυτός με δοξάζει.»
Ψαλμός 57:9-10
«θα ψαλμωδώ σε Σένα ανάμεσα στα έθνη. Επειδή το έλεος Σου μεγαλύνθηκε μέχρι τους ουρανούς, και η αλήθεια Σου μέχρι τα σύννεφα.»
Ψαλμός 63:5
«Σαν από πάχος και μεδούλι θα χορτάσει η ψυχή μου, και με χείλη αγαλλίασης θα υμνεί το στόμα μου»
Ψαλμός 67:3
«Ας σε υμνούν οι λαοί, Θεέ. ας σε υμνούν όλοι οι λαοί»
Ψαλμός 68:4
«Ψάλλετε στον Θεό. ψαλμωδείτε στο όνομα Του. ετοιμάστε τους δρόμους σ’ Αυτόν που επιβαίνει πάνω στις ερήμους. το όνομα Του είναι Κύριος. και αγάλλεστε μπροστά Του»
Ψαλμός 86:12
«Θα σε αινώ, Κύριε ο Θεός μου, με όλη την καρδιά μου, και θα δοξάζω το όνομα Σου στον αιώνα»
Ψαλμός 106:1
«Αινείτε τον Κύριο επειδή είναι αγαθός. επειδή το έλεος Του μένει στον αιώνα»
Ψαλμός 118:28
«Εσύ είσαι ο Θεός μου, και θα σε δοξολογώ. ο Θεός μου, θα σε υψώνω»
Ψαλμός 117:1
«Αινείτε τον Κύριο, όλα τα έθνη. δοξολογείτε Αυτόν, όλοι οι λαοί. επειδή το έλεος Του επάνω μας είναι μεγάλο. και η αλήθεια του Κυρίου παραμένει στον αιώνα. Αλληλούια»
Ψαλμός 139:14
«Θα σε υμνώ, επειδή πλάστηκα με φοβερό και θαυμάσιο τρόπο»
Ψαλμός 147:1
«Αινείτε τον Κύριο. επειδή είναι καλό να ψάλουμε στον Θεό μας. επειδή είναι τερπνό, η αίνεση πρέπουσα»
Ψαλμός 150
«Αινείτε τον Κύριο. Αινείτε τον Θεό στο αγιαστήριο Του. Αινείτε τον στο στερέωμα της δύναμης Του. Αινείτε τον για τα μεγαλεία Του. Αινείτε τον σύμφωνα με το πλήθος της μεγαλοσύνης Του. Αινείτε τον με ήχοι σάλπιγγας. Αινείτε τον με ψαλτήρι και κιθάρα. Αινείτε τον με τύμπανο και χοροστασία. Αινείτε τον με χορδές και όργανο. Αινείτε τον με εύηχα κύμβαλα. Αινείτε τον με κύμβαλα αλαλαγμού. Κάθε πνοή ας αινεί τον Κύριο. Αλληλούια.»
Ιερεμίας 20:13
«Ψάλλετε στον Κύριο, Αινείτε τον Κύριο. επειδή ελευθέρωσε την ψυχή του φτωχού από το χέρι των πονηρευομένων»
Όπως είπα τα παραπάνω δεν είναι παρά μια επιλογή από αποσπάσματα, σχετικά με την δοξολογία και τον ύμνο στον Κύριο. Υπάρχουν και άλλα περισσότερα. Στον Ψαλμό 148 για παράδειγμα, βλέπουμε την κτίση όλη να αινεί τον Κύριο:
Ψαλμοί 148
«Αινείτε τον Κύριο. Αινείτε τον Κύριο από τους ουρανούς. Αινείτε τον εν υψίστοις. Αινείτε τον, όλοι οι άγγελοι Αυτού. Αινείτε τον όλες οι δυνάμεις Αυτού. Αινείτε τον, ήλιε και σελήνη. Αινείτε τον, όλα τα άστρα του φωτός. Αινείτε τον οι ουρανοί των ουρανών και τα ύδατα τα υπεράνω των ουρανών. Ας αινούν το όνομα του Κυρίου. επειδή Αυτός πρόσταξε και χτίστηκαν. και τα στερέωσε στον αιώνα, και στον αιώνα. έβαλε διάταγμα που δεν θα παρέλθει. Αινείτε τον Κύριο από την γη, δράκοντες και όλοι οι άβυσσοι. φωτιά και χαλάζι, χιόνι και ατμός, ανεμοστρόβιλος, αυτός που εκτελεί τον λόγο Του. τα βουνά και όλοι οι λόφοι. καρποφόρα δέντρα και όλοι οι κέδροι. τα θηρία, και όλα τα κτήνη. ερπετά, και πουλιά φτερωτά. Βασιλιάδες της γης και όλοι οι λαοί. άρχοντες και όλοι οι κριτές της γης. και νέοι και νέες, γέροντες μαζί με νεώτερους. ας αινούν το όνομα του Κυρίου. επειδή το δικό Του όνομα μόνο είναι υψωμένο. η δόξα Του είναι επί την γη και τον ουρανό. Κι αυτός ύψωσε κέρας στον λαό Του, ύμνο σε όλους τους όσιους Του στους γιους Ισραήλ, λαού που είναι κοντά Του. Αλληλούια.»
Επίσης στον Ησαΐα 43:19-21 ο Κύριος λέει:
«Να εγώ θα κάνω ένα νέο πράγμα. τώρα θα ανατείλει. δεν θα το γνωρίσετε; Θα κάνω σίγουρα ένα δρόμο μέσα στην έρημο, ποταμούς μέσα στην άνυδρη γη. Τα θηρία του χωραφιού θα με δοξάσουν, τα τσακάλια, και οι στρουθοκάμηλοι. επειδή δίνω νερά στην έρημο, ποταμούς στην άνυδρη γη, για να ποτίσω τον λαό μου, τον εκλεκτό μου. Ο λαός, που έπλασα για τον εαυτό μου, θα διηγείται την αίνεση μου»
Άνθρωποι και άγγελοι, ήλιος και φεγγάρι, η γη και τα αστέρια, ολόκληρη η κτίση ας αινεί τον Κύριο. «Επειδή Αυτός πρόσταξε και χτίστηκαν.» ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΘΑ ΗΤΑΝ ΕΔΩ ΣΗΜΕΡΑ ΑΝ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΔΕΝ ΤΟ ΕΙΧΕ ΠΡΟΣΤΑΞΕΙ. Βλέπουμε όλα αυτά γύρω, τον ήλιο το φεγγάρι τα αστέρια, την κτίση, γιατί Αυτός το πρόσταξε και έγιναν. Ναι, θα διηγηθούμε την αίνεση Του. Ναι, θα δοξάσουμε τον Δημιουργό μας. «Κάθε πνοή ας αινεί τον Κύριο. Αλληλούια» (Ψαλμοί 150:6)
Δοξολογία στην Καινή Διαθήκη
Η δοξολογία δεν είναι φυσικά θέμα της Παλαιάς Διαθήκης μόνο. Στην πραγματικότητα στην Καινή Διαθήκη και με τον ερχομό του Αγίου Πνεύματος, ένας νέος τρόπος τραγουδιού / ψαλμωδίας προς τον Κύριο προστέθηκε: το τραγούδι με το πνεύμα. Πραγματικά στην προς Κορινθίους Α 14 διαβάζουμε:
Προς Κορινθίους Α 14:14-17
«Επειδή αν προσεύχομαι με γλώσσα το πνεύμα μου προσεύχεται αλλά ο νους μου μένει ακαρποφόρητος. Τι πρέπει λοιπόν; Θα προσευχηθώ με το πνεύμα, θα προσευχηθώ όμως και με τον νου.
θα ψάλλω με τον πνεύμα, θα ψάλλω όμως και με τον νου. Επειδή, αν δοξολογήσεις με το πνεύμα, εκείνος που έχει τάξη ιδιώτη, πως θα πει το αμήν στην ευχαριστία σου, μη ξέροντας τι λες; Επειδή εσύ μεν καλώς ευχαριστείς, ο άλλος όμως δεν οικοδομείτε»
Επιπρόσθετα με το τραγούδι με τον νου υπάρχει λοιπόν και το τραγούδι με το πνεύμα, που είναι η γλωσσολαλιά («αν προσεύχομαι με γλώσσα…»). Γνωρίζω ότι υπάρχει σήμερα αντιπαράθεση στην εκκλησία σχετικά με την γλωσσολαλιά και τις φανερώσεις του αγίου πνεύματος. Δεν έχω σκοπό να ανοίξω αυτή την αντιπαράθεση εδώ. Οποίος πιστεύει ότι ο Ιησούς είναι Κύριος και ότι ο Θεός τον ανάστησε από τους νεκρούς (Ρωμαίους 10:9-10) είναι αδερφός μου είτε γλωσσολαλεί είτε όχι. Αυτό που θέλω να κάνω εδώ είναι να παρουσιάσω με ειλικρίνεια τι βλέπω τον Λόγο του Θεού να λέει. Και αυτό που τον βλέπω να λέει είναι ότι μπορώ να τραγουδήσω με τον νου μου και μπορώ, μέσα από την γλωσσολαλιά, να τραγουδήσω και με το πνεύμα μου επίσης.
Προχωρώντας παραπέρα στο θέμα μας, η προς Κολοσσαείς και προς Εφεσίους μας λένε:
Προς Κολοσσαείς 3:16
«Ο λόγος του Χριστού ας κατοικεί μέσα σας πλούσια, με κάθε σοφία.
διδάσκοντες και νουθετούντες ο ένας τον άλλον, με ψαλμούς και ύμνους και πνευματικές ωδές, ψάλλοντας με χάρη από την καρδιά σας στον Κύριο.»
Επίσης προς Εφεσίους 5:18-19
«Και μην μεθάτε με κρασί, στο οποίο είναι ασωτία, αλλά πληρώνεστε δια του πνεύματος,
λαλούντες μεταξύ σας με ψαλμούς και ύμνους και ωδές πνευματικές, τραγουδώντας και ψάλλοντας με την καρδιά σας στον Κύριο»
Οι ψαλμοί και οι ύμνοι μπορούν να είναι ακόμα και μέσο διδασκαλίας και νουθεσίας του ενός προς τον άλλον, και η συμβουλή του Λόγου του Θεού είναι να τραγουδούμε και να ψάλουμε με την καρδιά μας στον Κύριο.
Ο Ιησούς και οι μαθητές Του συνήθιζαν να υμνούν στις συναντήσεις τους. Όπως διαβάζουμε σχετικά στο κατά Ματθαίο 26:30:
Κατά Ματθαίο 26:30
«Και αφού ύμνησαν, βγήκαν έξω στο όρος των ελαιών»
Το τραγούδι και η δοξολογία στον Θεό είναι μια δραστηριότητα που δεν έχει εποχές και τέλος. Θα υμνούμε τον Κύριο και θα τον δοξολογούμε πάντα. «Κάθε πνοή ας αινεί τον Κύριο. Αλληλούια».
Μερικά πράγματα που συμβαίνουν όταν οι άνθρωποι υμνούν τον Κύριο.
Α. Πράξεις 16
Τα όσα θα δούμε διαδραματίσθηκαν σε μια φυλακή στους Φιλίππους της Μακεδονίας. Ο Παύλος και ο Σίλας οδηγούμενοι από το Άγιο Πνεύμα, είχαν αφήσει την Τρωάδα για να πάνε σ’ εκείνη την πόλη. Ωστόσο, μετά από μερικές μέρες, βρέθηκαν στην φυλακή για τον λόγο ότι είχαν εκβάλει κάποιο δαιμόνιο (Πράξεις 16:16-24). Οι Πράξεις 16:25-34 μας λένε τι συνέβη κατά το πρώτο τους βράδυ στην φυλακή:
Πράξεις 16:25-34
«Και κατά τα μεσάνυχτα ο Παύλος και ο Σίλας καθώς προσεύχονταν υμνούσαν τον Θεό. και τους άκουγαν με προσοχή οι δέσμιοι. Και ξαφνικά έγινε μεγάλος σεισμός, ώστε σαλεύτηκαν τα θεμέλια του δεσμωτηρίου. κι αμέσως άνοιξαν όλες οι πόρτες, και λύθηκαν απ’ όλους τα δεσμά. Ξυπνώντας δε ο δεσμοφύλακας και βλέποντας ανοιγμένες τις πόρτες της φυλακής, έβγαλε ένα μαχαίρι, και έμελλε να θανατώσει τον εαυτό του νομίζοντας ότι έφυγαν οι δέσμιοι. Πλην ο Παύλος φώναξε με μεγάλη φωνή, λέγοντας: Μην πράξεις τίποτα κακό στον εαυτό σου. γιατί όλοι είμαστε εδώ. Και αφού ζήτησε φώτα, πήδησε μέσα και κατατρομαγμένος, έπεσε μπροστά στον Παύλο και στον Σίλα. και αφού τους έβγαλε έξω, είπε: Κύριοι, τι πρέπει να κάνω για να σωθώ; Κι εκείνοι είπαν: Πίστεψε στον Κύριο Ιησού Χριστό, και θα σωθείς εσύ και η οικογένεια σου. Και του μίλησαν τον λόγο του Κυρίου, και σε όλους αυτούς που ήταν μέσα στο σπίτι του. Και παίρνοντας τους κατά την ώρα εκείνη της νύχτας, έλουσε τις πληγές τους. και βαπτίστηκε αμέσως αυτός και όλοι εκείνοι που ήταν μαζί του. και όταν τους ανέβασε στο σπίτι του, τους παρέθεσε τραπέζι, και ευφράνθηκε με ολόκληρη την οικογένεια του, καθώς πίστεψε στον Θεό.»
Πραγματικά δεν πιστεύω ότι όλα τα παραπάνω θα είχαν συμβεί αν ο Παύλος και ο Σίλας δεν έκαναν αυτό που έκαναν: «προσεύχονταν υμνώντας τον Θεό». Ολόκληρη η φυλακή αγγίχτηκε από την προσευχή και τον ύμνο τους. Ο Κύριος δεν έλυσε μόνο τα δικά τους δεσμά αλλά τα δεσμά ΟΛΩΝ των φυλακισμένων. Οι πόρτες της φυλακής άνοιξαν για ΟΛΟΥΣ. ΟΛΟΙ άκουγαν στον Παύλο και τον Σίλα και ΟΛΟΙ τους είδαν το θαύμα να γίνεται μπροστά στα μάτια τους. Πραγματικά ποιος ξέρει πόσες ψυχές βρήκαν τον Κύριο και έγιναν πραγματικά ελεύθερες εκείνο το βράδυ; Θα το δούμε στον ουρανό αλλά γνωρίζουμε σίγουρα μερικούς: τον δεσμοφύλακα και την οικογένεια του. Δέχτηκαν τον Κύριο εκείνο το βράδυ και μια μέρα θα είναι εκεί, μαζί μας και μαζί με τον Παύλο και τον Σίλα, υμνώντας και δοξολογώντας τον Θεό.
Β. Χρονικών Β 20:20-23
Ένα άλλο απόσπασμα όπου βλέπουμε τους ανθρώπους του Θεού να τον υμνούν είναι στο Β Χρονικών 20. Ένα μεγάλο στράτευμα έρχονταν ενάντια στον Ιωσαφάτ τον βασιλιά του Ιούδα, προκαλώντας του μεγάλο φόβο. Ωστόσο αντέδρασε όπως έπρεπε και άρχισε να εκζητά τον Κύριο. Κάλεσε λοιπόν τον Ιούδα και την Ιερουσαλήμ σε σύναξη και προσευχήθηκε δημόσια στον Θεό, κάνοντας αναφορά στις υποσχέσεις Του προς τους πατέρες τους. Ακολούθως, ο Κύριος έδωσε σ’ αυτόν και στον λαό του την υπόσχεση της ελευθέρωσης. Η ελευθέρωση θα ήταν μάλιστα τόσο μεγάλη που εκείνοι ούτε καν θα πολεμούσαν! Όπως είπε στον στίχο 17 στον λαό:
Β Χρονικών 20:17
«Σ’ αυτή την μάχη δεν θα πολεμήσετε εσείς. παρουσιαστείτε, σταθείτε, και δείτε την σωτηρία του Κυρίου μαζί σας, ω, Ιούδα και Ιερουσαλήμ. μη φοβάστε ούτε να τρομάξετε. αύριο να βγείτε εναντίον τους. και ο Κύριος μαζί σας.»
Ο λαός το μόνο που είχε να κάνει ήταν να παρουσιαστεί εκεί και ο Κύριος θα τους ελευθέρωνε, χωρίς καμιά άλλη πράξη να απαιτείτε από την πλευρά τους. Αυτό ήταν το προφητικό μήνυμα που ο Κύριος έδωσε στον λαό Του. Οι στίχοι 18-24 μας λένε τι αυτός ο θεοσεβής βασιλιάς έκανε ακολούθως:
Β Χρονικών 20:18-22
«Και ο Ιωσαφάτ έσκυψε με το πρόσωπο του στην γη. και ολόκληρος ο Ιούδας και όσοι κατοικούσαν στην Ιερουσαλήμ, έπεσαν μπροστά στον Κύριο, προσκυνώντας τον Κύριο. Και σηκώθηκαν οι Λευίτες από τους γιους των Κααθιτών, και από τους γιους των Κοριτών,
για να υμνήσουν τον Κύριο τον Θεό του Ισραήλ, με υπερβολικά υψωμένη φωνή. Και αφού σηκώθηκαν το πρωί βγήκαν προς την έρημο Θεκουέ. και όταν βγήκαν ο Ιωσαφάτ στάθηκε και είπε: ακούστε με Ιούδα και όσοι κατοικείτε στην Ιερουσαλήμ: πιστέψτε στον Κύριο τον Θεό μας και θα στερεωθείτε. πιστέψτε στους προφήτες του και θα ευοδωθείτε. Και αφού συμβουλεύτηκε μαζί με τον λαό,
διέταξε τους ψαλτωδούς να ψάλλουν στον Κύριο, και να υμνούν την μεγαλοπρέπεια της αγιότητας του, βγαίνοντας μπροστά από τον στρατό και να λένε: δοξολογείτε τον Κύριο επειδή το έλεος του μένει στον αιώνα. Και όταν άρχισαν να ΨΑΛΛΟΥΝ και να υμνούν, ο Κύριος ΕΣΤΗΣΕ ΕΝΕΔΡΕΣ εναντίον των γιων του Αμμών, του Μωάβ και εκείνων από το όρος Σηειρ, που ήρθαν εναντίον του Ιούδα. και χτυπήθηκαν.»
Έχει σημασία ότι ο Κύριος έστησε την ενέδρα «ΟΤΑΝ ΑΡΧΙΣΑΝ ΝΑ ΨΑΛΛΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΥΜΝΟΥΝ»; Φυσικά και έχει. Διαφορετικά ο Λόγος δεν θα έκανε την σύνδεση που η λέξη «όταν» δηλώνει. Σίγουρα βέβαια ο Κύριος θα είχε ελευθερώσει τον λαό Του γιατί το είχε υποσχεθεί. Έχει ωστόσο σημασία να σημειώσουμε το σημείο που άρχισε να το κάνει: ήταν όταν άρχισαν να υμνούν την μεγαλοπρέπεια της αγιότητας Του.
Γ. Χρονικών Β 5:11-14
Μια άλλη περίπτωση όπου βλέπουμε την παρουσία του Κυρίου να συνδέετε με την δοξολογία είναι στο Β Χρονικών 5. Η οικοδόμηση του ναού στην Ιερουσαλήμ είχε ολοκληρωθεί και ο Σολομώντας ήταν εκεί με το λαό για τα εγκαίνια. Οι ιερείς είχαν φέρει την κιβωτό της διαθήκης από την πόλη του Δαβίδ και την είχαν βάλει στα Άγια των Αγίων. Έπειτα ξεκινώντας από τον στίχο 11 διαβάζουμε:
Β Χρονικών 5:11-14
«Και καθώς οι ιερείς βγήκαν από το αγιαστήριο, (επειδή όλοι οι ιερείς που είχαν βρεθεί είχαν αγιαστεί, χωρίς να είναι σε τάξη σύμφωνα με τις διαιρέσεις. και οι Λευίτες οι ψαλτωδοί όλοι εκείνοι που ήταν του Ασάφ, του Αιμάν, του Ιεδουθούν, και οι γιοι τους και οι αδερφοί τους, ντυμένοι με βύσσο, με κύμβαλα και ψαλτήρια, και κιθάρες, στέκονταν ανατολικά από το θυσιαστήριο, και μαζί τους 120 ιερείς που σάλπιζαν με σάλπιγγες)
τότε ΚΑΘΩΣ ήχησαν οι σαλπιγκτές και οι ψαλτωδοί μαζί με μια φωνή, υμνώντας και δοξολογώντας τον Κύριο, και καθώς ύψωσαν την φωνή με σάλπιγγες και κύμβαλα και μουσικά όργανα, και υμνούσαν τον Κύριο, έλεγαν ότι: ο Κύριος είναι αγαθός, ότι: στον αιώνα μένει το έλεος του, τότε ο οίκος γέμισε από μια νεφέλη, ο οίκος του Κυρίου, και οι ιερείς δεν μπορούσαν να σταθούν για να υπηρετήσουν, εξαιτίας της νεφέλης. επειδή η δόξα του Κυρίου γέμισε τον οίκο του Θεού.»
Όταν οι Λευίτες άρχισαν να υμνούν και να δοξολογούν τον Κύριο η δόξα του Κυρίου γέμισε τον ναό. Είναι τυχαίο άραγε ότι αυτό συνέβη καθώς οι ψαλτωδοί άρχισαν να τον υμνούν; ΟΧΙ, και αυτό το επιβεβαιώνει η χρήση της λέξης «καθώς» που συνδέει τα δυο αυτά συμβάντα. Η δόξα του Κυρίου γέμισε τον ναό και αυτό συνέβη καθώς οι ψαλτωδοί άρχισαν να υμνούν και να δοξολογούν τον Κύριο.
Αναφέροντας αυτά τα παραδείγματα δεν εννοώ ότι θα πρέπει να δει κανείς την δοξολογία και τον ύμνο στον Κύριο σαν «θρησκευτικό καθήκον» που θα «πρέπει» να κάνει για να «κερδίσει» την ελευθέρωση ή την παρουσία του Κυρίου. Αντ’ αυτού είναι πιστεύω κάτι που βγαίνει από την καρδιά, όταν αντιλαμβάνεται την μεγαλειότητα και το τεράστιο του Θεού. Ο Παύλος και ο Σίλας δεν υμνούσαν τον Κύριο, σαν θρησκευτικό καθήκον, σαν κάτι που έπρεπε να κάνουν …. κάθε βράδυ πριν να πάνε για ύπνο. Ούτε επίσης το έκαναν γιατί έτυχε όλα να τους πάνε καλά. Απεναντίας ήταν φυλακισμένοι αδίκως και έχοντας στο σώμα τους πληγές που κανένας δεν είχε περιποιηθεί. Παρόλα αυτά όμως είχαν μέσα τους χαρά που οι εξωτερικές συνθήκες δεν μπορούσαν να αγγίξουν: την χαρά του Κυρίου που είναι η δύναμη μας (Νεεμίας 8:10). Τα μάτια τους δεν ήταν στραμμένα στα εξωτερικά, «στα όσα βλέπονται», αλλά σ’ εκείνα που δεν βλέπονται, «στα αιώνια» (προς Κορινθίους Β 4:18). Έχουμε την χαρά του Κύριου μέσα μας στο βαθμό και στο μέτρο που τα μάτια μας κοιτάνε στον Κύριο. Όπως η Πέτρου Α μας λέει:
Πέτρου Α 1:3-9
«Άξιος ευλογίας είναι ο Θεός και Πατέρας του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ο οποίος σύμφωνα με το πολύ του έλεος μας αναγέννησε σε μια ζωντανή ελπίδα, διάμεσου της ανάστασης του Ιησού Χριστού από τους νεκρούς, σε μια κληρονομιά άφθαρτη και αμόλυντη και αμάραντη, που είναι φυλαγμένη για μας στους ουρανούς. οι οποίοι φρουρούμαστε με την δύναμη του Θεού διάμεσου της πίστης, σε σωτηρία έτοιμη να αποκαλυφθεί κατά τον έσχατο καιρό.
Για το οποίο νιώθετε αγαλλίαση, αν και τώρα (εφόσον χρειαστεί), λυπηθείτε λίγο σε διάφορους πειρασμούς, ώστε η δοκιμή της πίστης σας, που είναι πολυτιμότερη από το χρυσάφι που φθείρεται, δοκιμάζεται όμως διάμεσου της φωτιάς, βρεθεί σε έπαινο και τιμή και δόξα, όταν ο Ιησούς Χριστός φανερωθεί. τον οποίον, αν και δεν είδατε, αγαπάτε. στον οποίον αν και τώρα δεν τον βλέπετε, πιστεύοντας όμως,
νιώθετε αγαλλίαση με ανεκλάλητη και ένδοξη χαρά, απολαμβάνοντας το τέλος της πίστης σας, την σωτηρία των ψυχών.»
Οι άνθρωποι στους οποίους ο Πέτρος αναφέρονταν είχαν πειρασμούς και δοκιμασίες όπως και εμείς μπορεί να έχουμε. Είχαν ωστόσο χαρά ανεκλάλητη και ένδοξη πιστεύοντας στον Κύριο Ιησού. «Έτρεχαν με υπομονή τον αγώνα που ήταν μπροστά τους ΑΠΟΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΣΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΤΟΝ ΑΡΧΗΓΟ ΚΑΙ ΤΕΛΕΙΩΤΗ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΜΑΣ» (προς Εβραίους 12:1-2). Αυτό ήταν πιστεύω που τους έκανε να αγάλλονται με χαρά ένδοξη και ανεκλάλητη. Το ίδιο ήταν πιστεύω που έκανε τον Παύλο και τον Σίλα να τραγουδούν πάρα το γεγονός ότι το κορμί τους ήταν ταλαιπωρημένο και το μέλλον τους αβέβαιο. Αυτό είναι πιστεύω και το μόνο που μπορεί να μας δώσει χαρά ανεκλάλητη και ένδοξη που κανείς δεν μπορεί να κλέψει.
Για να συνοψίσουμε λοιπόν: ο Λόγος του Θεού αναφέρει πάμπολλα πάνω στο θέμα της δοξολογίας και του ύμνου προς τον Κύριο. Αυτό δεν είναι ένα θέμα μιας περασμένης εποχής. Αντίθετα είναι ένα θέμα για όλη την πλάση, για κάθε εποχή και για κάθε στιγμή. Υμνούμε τον Κύριο – και εδώ είναι μια περιληπτική μόνο λίστα με λόγους - γιατί αυτός μας έπλασε, με φοβερό και θαυμάσιο τρόπο (Ψαλμός 139:14), γιατί σ’ Αυτόν έλπισε η καρδιά μας και βοηθήθηκε (Ψαλμός 28:7), γιατί το έλεος του είναι μεγάλο μέχρι τους ουρανούς (Ψαλμός 57:8-10), γιατί το έλεος Του μένει εις τον αιώνα (Ψαλμός 106:1), γιατί είναι καλό να ψάλλουμε στον Θεό μας, είναι τερπνό και η αίνεση πρέπουσα (Ψαλμός 147:1), γιατί αυτός πρόσταξε και χτίστηκαν τα πάντα (Ψαλμός 148).
«Κάθε πνοή ας αινεί τον Κύριο. Αλληλούια» (Ψαλμός 150).