Δεν θυμάστε
Ήταν μια πολύ κοπιαστική ημέρα. Ο Ιησούς, οι μαθητές και ένα μεγάλο πλήθος ήταν έξω στην έρημο. Φανταστείτε τον Κύριο μπροστά να οδηγάει και πίσω τον λαό Του να τον ακολουθεί και θα πάρετε μια εικόνα αυτού που πάντα θα πρέπει να συμβαίνει: ΠΡΩΤΟΣ, ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΠ’ ΟΛΟΥΣ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΝΑ ΟΔΗΓΕΙ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ, και πίσω Του ΟΛΟΙ εμείς να τον ακολουθούμε. Το κατά Μάρκο 8:1-3 μας λέει:
Κατά Μάρκο 8:1-3
«Κατά τις ημέρες εκείνες, επειδή υπήρχε ένα πολύ μεγάλο πλήθος, και δεν είχαν τι να φάνε, ο Ιησούς προσκαλώντας τους μαθητές Του, τους λέει: Σπλαχνίζομαι για το πλήθος, για τον λόγο ότι μένουν κοντά μου ήδη τρεις μέρες, και δεν έχουν τι να φάνε. κι αν τους απολύσω στα σπίτια τους νηστικούς, θα αποκάμουν στον δρόμο. επειδή μερικοί απ’ αυτούς ήρθαν από μακριά.»
Ο ΚΥΡΙΟΣ ΣΠΛΑΧΝΙΣΤΗΚΕ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ αυτών των ανθρώπων. Σπλαχνίζεται Αυτός τις ανάγκες εκείνων που τον ακολουθούν στον δρόμο. Έχει έλεος σε κάθε μια ψυχή που τον ακολουθεί και παίρνει κάθε μια ανησυχία επάνω Του. «Όλη την μέριμνα σας ρίξτε την επάνω στον Θεό, επειδή Αυτός φροντίζει για σας» είπε το Άγιο Πνεύμα μέσα από τον Πέτρο, έναν απ’ αυτούς που ήταν παρόντες εκείνη την ημέρα. Συνεχίζοντας με το κατά Μάρκο, ο Κύριος σπλαχνίστηκε τον όχλο και κάλεσε τους μαθητές του. Θα μπορούσε να κάνει τα πάντα μόνος Του. Αντ’ αυτού όμως, Εκείνος προτίμησε να καλέσει τους μαθητές Του και να τους επικοινωνήσει τις σκέψεις Του σχετικά με τους άλλους. Έπειτα οι μαθητές το… σκέφτηκαν καλά και απάντησαν αρχίζοντας την πρόταση τους με μια ερώτηση:
Κατά Μάρκο 8:4
«Και οι μαθητές Του αποκρίθηκαν σ’ Αυτόν: Από που θα μπορέσει κανείς να τους χορτάσει με ψωμιά εδώ πάνω στην ερημιά;»
Ο Ιησούς δεν τους ζήτησε να του πουν το «από που», αλλά ήταν εκεί που το μυαλό τους πήγε αμέσως. Ο Κύριος επικοινωνεί με μας πράγματα αλλά αντί να πούμε «Ναι Κύριε, αυτό θα ήταν υπέροχο», λέμε «πως μπορεί αυτό να γίνει;» έχοντας το μυαλό μας πρώτα ίσως στον εαυτό μας και τις δικές μας ικανότητες. Ο Κύριος απάντησε στην ερώτηση τους με μια άλλη ερώτηση
Κατά Μάρκο 8:5
«Και τους ρώτησε: Ποσά ψωμιά έχετε; Κι εκείνοι είπαν: Επτά»
Τι ήταν επτά ψωμιά γι’ αυτούς τους ανθρώπους; Πάρα πολλά στα χέρια του Κυρίου. Οτιδήποτε μπει στα χέρια Του πολλαπλασιάζεται. Και έτσι έγινε και με εκείνα τα επτά καρβέλια:
Κατά Μάρκο 8:6-7
«Και πρόσταξε το πλήθος να καθίσουν στην γη. και παίρνοντας τα επτά ψωμιά, αφού ευχαρίστησε, έκοψε και έδινε στους μαθητές του, για να τα βάλουν μπροστά στο πλήθος. κι εκείνοι τα έβαζαν. Είχαν και λίγα ψαράκια. και αφού ευλόγησε είπε να τα βάλουν κι αυτά.
Ο Κύριος δεν ζήτησε από τους μαθητές να φτιάξουν το ψωμί μόνοι τους. Το μόνο που τους ζήτησε ήταν να του δώσουν τα επτά καρβέλια και τα λίγα ψαράκια που είχανε και έπειτα να πάρουν άφθονο ψωμί και ψάρια ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΤΑ ΒΑΛΟΥΝ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ. Η υπηρεσία των ανθρώπων του Θεού δεν συνιστάτε στο να φτιάξουν το ψωμί αλλά στο να πάρουν το ψωμί ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΔΩΣΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ. Και ο στίχος 8 συνεχίζει:
Κατά Μάρκο 8:8
Και έφαγαν και χόρτασαν. και σήκωσαν περισσεύματα από τα κομμάτια, επτά μεγάλα ψαροκόφινα.»
Μόνο η τροφή που έρχεται από το χέρι του Κυρίου είναι ικανή να χορτάσει τον οίκο Του. Η δική μας η τροφή, τα επτά καρβέλια, θα αφήσει και μας και τους ανθρώπους στους οποίους την σερβίρουμε πεινασμένους. Η δική Του τροφή όμως είναι ικανή να χορτάσει όλους και να αφήσει και περίσσευμα.
«Δεν θυμάστε;»
Αλλά η ιστορία μας δεν τελειώνει εδώ. Μερικούς στίχους πιο κάτω διαβάζουμε:
Κατά Μάρκο 8:14-21
«Και ξέχασαν να πάρουν ψωμιά, και δεν είχαν μαζί τους μέσα στο πλοίο, πάρα μονάχα ένα ψωμί. Και τους παράγγελνε, λέγοντας: Βλέπετε προσέχετε από το προζύμι των Φαρισαίων και το προζύμι του Ηρώδη. Και σκέφτονταν αναμεταξύ τους, λέγοντας, ότι: Δεν έχουμε ψωμιά.»
Αυτοί ήταν που είχαν διανείμει ψωμί φτιαγμένο από θαύμα σε 4.000 ανθρώπους. Και όμως, ώρες αργότερα, ανησυχούσαν ότι δεν είχαν αρκετό ψωμί. Προφανώς, αυτό που ο Κύριος είχε κάνει, δεν τους είχε αγγίξει. Ναι είχαν κάνει την δουλειά, είχαν διανείμει το ψωμί, αλλά οι καρδιές τους είχαν μείνει ανέγγιχτες. Δεν αρκεί να κάνεις την δουλειά, αλλά επίσης να την κανείς με την ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ συμμετέχουσα. Αν δεν την κάνεις με την καρδιά σου, μπορεί να χεις διανείμει πολλά καρβέλια από το χέρι του Κυρίου, και ακόμα να σκέφτεσαι το δικό σου μικρό καρβέλι. Και ο Κύριος απάντησε:
Κατά Μάρκο 8:17-21
Και όταν ο Ιησούς κατάλαβε, τους λέει: Τι σκέφτεστε ότι δεν έχετε ψωμιά. δεν αντιλαμβάνεστε ακόμα ούτε καταλαβαίνετε; Πωρωμένη έχετε ακόμα την καρδιά σας; Έχοντας μάτια δεν βλέπετε; Και έχοντες αυτιά δεν ακούτε; Και δεν θυμάστε; Όταν έκοψα τα πέντε ψωμιά στους 5.000 ανθρώπους, ποσά κοφίνια σηκώσατε γεμάτα με κομμάτια; Του λένε: Δώδεκα. Και όταν τα επτά στους 4.000 ανθρώπους, ποσά ψαροκόφινα σηκώσατε γεμάτα με κομμάτια; Κι εκείνοι είπαν: επτά. Και τους έλεγε: Πως δεν καταλαβαίνετε;»
Πως αλήθεια δεν θυμόντουσαν; Πως αλήθεια δεν θυμόμαστε; ΘΥΜΗΣΟΥ ΦΙΛΕ ΜΟΥ, ΘΥΜΗΣΟΥ ΟΛΑ ΤΑ ΥΠΕΡΟΧΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΓΙΑ ΣΕΝΑ. Πάρε το μυαλό σου από τους ήχους των λογισμών και των σκέψεων, από τον εαυτό σου - το δικό σου ένα καρβελάκι. Αν περπατάς με την λογική τότε θα πας μέχρι εκεί που έχεις «καρβέλια», αλλά ο Κύριος ξέρει να κάνει καρβέλια από το πουθενά. Το καρβέλι που θα του βάλεις στο χέρι Του θα βγάλει χιλιάδες άλλα, ικανά να ταΐσουν και σένα και πολλούς άλλους.. Στο κατά Λουκά 22:35 Αυτός ρώτησε τους μαθητές Του:
Κατά Λουκά 22:35
«Και τους είπε: Όταν σας έστειλα χωρίς βαλάντιο και ταγάρι και υποδήματα, μήπως στερηθήκατε κάτι; Κι εκείνοι είπαν: Τίποτα»
ΤΙΠΟΤΑ δεν χρειάζεται για να υπηρετήσει κανείς τον Κύριο εκτός από υπακοή σ’ Εκείνον, και ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΛΕΙΨΕΙ ΑΠΟ ΣΕΝΑ ΟΤΑΝ ΤΟΝ ΥΠΗΡΕΤΕΙΣ.
Κατά Μάρκο 10:28-30
«Και ο Πέτρος άρχισε να του λέει: Να, εμείς τα αφήσαμε όλα, και σε ακολουθήσαμε. Και ο Ιησούς απαντώντας είπε: Σας διαβεβαιώνω , δεν υπάρχει κανένας που ενώ άφησε σπίτι ή αδερφούς ή αδερφές ή πατέρα ή μητέρα ή γυναίκα ή παιδιά ή χωράφια εξαιτίας μου, και εξαιτίας του ευαγγελίου, δεν θα πάρει 100 φορές περισσότερα τώρα, σε τούτο τον καιρό, σπίτια και αδερφούς και αδερφές και μητέρες και παιδιά και χωράφια, μαζί με διωγμούς, και στον ερχόμενο αιώνα ζωή αιώνια.»