Η αποτελεσματικότητα της προσευχής
Ένα από τα πράγματα για τα οποία ο Θεός μιλάει συχνά στην Βίβλο είναι η προσευχή. Έτσι, στην προς Θεσσαλονικείς Α 5:17 διαβάζουμε:
Προς Θεσσαλονικείς Α 5:17
"Αδιάκοπα να προσεύχεστε"
Επιπρόσθετα η προς Κολοσσαείς 4:2 αναφέρει:
"Επιμένετε στην προσευχή, αγρυπνώντας σ’ αυτή μ’ ευχαριστία"
Επίσης η Πέτρου Α 4:7 μας λέει:
"αγρυπνείτε στις προσευχές"
και η προς Ρωμαίους 12:12 επαναλαμβάνει:
"στην προσευχή προσκαρτερόντας"
Πέρα από τα παραπάνω αποσπάσματα - υπάρχουν πολύ περισσότερα στον Λόγο1 - που δείχνουν ότι το θέλημα του Θεού είναι να προσευχόμαστε και μάλιστα να προσευχόμαστε αδιάκοπα, υπάρχουν επίσης και άλλα αποσπάσματα που κάνουν καθαρή την αποτελεσματικότητα της προσευχής μέσα από τα παραδείγματα ανθρώπων που την εφάρμοσαν. Είναι αυτό το τελευταίο είδος αποσπασμάτων που θα εξετάσουμε σ’ αυτό το άρθρο, αρχίζοντας από τις Πράξεις 12.
1. Πράξεις 12:1-11
Αρχίζοντας λοιπόν από τις Πράξεις 12:1-5α διαβάζουμε:
Πράξεις 12:1-5
"Και κατά τον καιρό εκείνο, ο βασιλιάς Ηρώδης επιχείρησε να κακοποιήσει μερικούς από την εκκλησία. Φόνευσε δε με μάχαιρα τον Ιάκωβο, τον αδερφό του Ιωάννη. Και βλέποντας ότι ήταν αρεστό στους Ιουδαίους, πρόσθεσε στο να συλλάβει και τον Πέτρο. (ήσαν μάλιστα, οι ημέρες των άζυμων). τον οποίο και πιάνοντας, τον έβαλε σε φυλακή, παραδίδοντας τον σε 4 τετράδες στρατιωτών για να τον φυλάττουν, θέλοντας μετά το Πάσχα να τον παραστήσει στον λαό."
Σχετικά με τον Ηρώδη του παραπάνω αποσπάσματος, αυτός ήταν εγγονός του Ηρώδη που δίωξε τον Ιησού όταν ήταν ακόμα βρέφος (κατά Ματθαίο 2) και "φόνευσε όλα τα παιδιά που ήταν στην Βηθλεέμ, και σε όλα τα όρια της, από δυο χρονών και κάτω" (κατά Ματθαίο 2:16). Ήταν επίσης ανιψιός του Ηρώδη του "τετράρχη" που αποκεφάλισε τον Ιωάννη τον Βαπτιστή (κατά Ματθαίο 14:1-12) και "εξουθένωσε τον Ιησού και τον ενέπαιξε, και τον έντυσε μ’ ένα λαμπρό ιμάτιο [για να τον εμπαίξει ακόμα περισσότερο]" (κατά Λουκά 23:11) πριν την σταύρωση του2. Όπως ίσως λοιπόν να είναι φανερό ο Ηρώδης του αποσπάσματος μας είχε κληρονομήσει όλη την κακία του παππού του και του θείου του, καθώς σκότωσε τον Ιάκωβο, έναν από τους δώδεκα, και βλέποντας ότι αυτό άρεσε στους Ιουδαίους, συνέλαβε επίσης τον Πέτρο με σκοπό να τον παρουσιάσει στον λαό και προφανώς να τον σκοτώσει επίσης. Εντούτοις δεν έκανε καλούς υπολογισμούς αφού ο στίχος 5 μας λέει:
Πράξεις 12:5
"Ο μεν Πέτρος φυλασσόταν, λοιπόν, μέσα στην φυλακή. ΟΜΩΣ από την εκκλησία γινόταν γι’ αυτόν ακατάπαυστη προσευχή προς τον Θεό."
Ο Ηρώδης ανάθεσε την φύλαξη του Πέτρου σε πολλούς ένοπλους άνδρες. Νόμιζε ότι θα έκανε έτσι αδύνατη την ελευθέρωσή του. Εντούτοις δεν έλαβε υπόψη το γεγονός ότι παρότι ο Πέτρος κρατούνταν στην φυλακή, Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΟΝΤΑΝ ΓΙ’ ΑΥΤΟΝ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΑΚΑΤΑΠΑΥΣΤΑ. Οι προσευχές της εκκλησίας δεν ήταν κάτι που ο Ηρώδης μπορούσε να σταματήσει και επομένως δεν μπορούσε να σταματήσει και τον Θεό να δράσει επί την βάση αυτών των προσευχών. Γιατί δείτε τι συνέβη έπειτα:
Πράξεις 12:6-7
"Και όταν ο Ηρώδης επρόκειτο να τον παραστήσει, την νύχτα εκείνη ο Πέτρος κοιμόταν ανάμεσα σε δυο στρατιώτες, δεμένος με δυο αλυσίδες, και φύλακες μπροστά από την θύρα φύλαγαν το δεσμωτήριο. Και να, ένας άγγελος του Κυρίου ήρθε ξαφνικά, και μέσα στο οίκημα έλαμψε φως."
Ο Ηρώδης είχε πάρει επαρκή μέτρα για να εμποδίσει τον Πέτρο από κάθε φυσικό τρόπο διαφυγής. Δυο φρουροί ήταν από την μια και από την άλλη πλευρά του και αυτός ήταν δεμένος μαζί τους με αλυσίδες3. Οπουδήποτε και να ήθελε να πάει έπρεπε αυτοί να συμφωνήσουν πρώτα! Επίσης, σαν αυτό να μην ήταν αρκετό, δυο άλλοι φύλακες ήταν μπροστά στην πόρτα. Ωστόσο, αν και ο Ηρώδης είχε διαθέσει μεγάλη στρατιωτική δύναμη για την φύλαξη του Πέτρου, δεν έλαβε υπόψη τον Θεό και την ΔΙΚΗ ΤΟΥ δύναμη. Έτσι ο Κύριος έστειλε ένα άγγελο εκεί, ο οποίος όταν ήρθε:
Πράξεις 12:7α -11
"χτύπησε το πλευρό του Πέτρου, τον ξύπνησε, λέγοντας: Σήκω γρήγορα. Και οι αλυσίδες έπεσαν από τα χέρια του. Και ο άγγελος του είπε: Ζώσου και βαλε τα σανδάλια σου. και έκανε έτσι. Και του λέει: φόρεσε το ιμάτιο σου, και ακολούθα με. Και αφού βγήκε έξω, τον ακολουθούσε και δεν ήξερε ότι αυτό που γίνεται δια του αγγέλου ήταν αληθινό αλλά νόμιζε ότι βλέπει όραμα. Και αφού πέρασαν την πρώτη και την δεύτερη φρουρά, ήρθαν στην σιδερένια πύλη, που οδηγεί στην πόλη, η οποία ανοίχτηκε σ’ αυτούς από μόνη της. και όταν βγήκαν, πέρασαν ένα δρόμο. και ο άγγελος αναχώρησε απ’ αυτόν αμέσως. Και ο Πέτρος, όταν ήρθε στον εαυτό του, είπε: Τώρα γνωρίζω στ’ αλήθεια, ότι ο Κύριος έστειλε τον άγγελο του, και με ελευθέρωσε από το χέρι του Ηρώδη, και όλη την ελπίδα του λαού των Ιουδαίων"
Πολλοί νομίζουν ότι για να λάβουν χώρα όλα τα παραπάνω οι φρουροί έπρεπε να κοιμούνται. Εντούτοις που αλήθεια λέει η Βίβλος κάτι τέτοιο; Πουθενά. Σε αντίθεση, αυτό που η Βίβλος λέει είναι ότι ήταν ο Πέτρος αυτός που κοιμόνταν - ανάμεσα σε δυο φρουρούς - και ότι άλλοι φρουροί ήταν "μπροστά από την θύρα και ΦΥΛΑΓΑΝ ΤΟ ΔΕΣΜΩΤΗΡΙΟ". Σχετικά με τους τελευταίους, θα έλεγε ο Λόγος ποτέ ότι αυτοί φύλαγαν το δεσμωτήριο αν κοιμόντουσαν; Δεν το νομίζω. Γιατί αλήθεια τι είδους φύλαξη θα ήταν αυτή τότε; Σε κάθε περίπτωση, δεν ξέρω πως ο Θεός το έκανε, αλλά γνωρίζω ότι ΤΟ ΕΚΑΝΕ, και ελευθέρωσε τον Πέτρο "από το χέρι του Ηρώδη, και όλη την ελπίδα του λαού των Ιουδαίων". Ωστόσο, ας μην ξεχνάμε τι προξένησε όλα αυτά και το οποίο δίνεται στον στίχο 5:
Πράξεις 12:5
"Ο μεν Πέτρος φυλασσόταν, λοιπόν, μέσα στην φυλακή. ΟΜΩΣ από την εκκλησία γινόταν γι’ αυτόν ακατάπαυστη προσευχή προς τον Θεό."
Δείτε αυτό το "όμως". Μας κάνει γνωστό το όπλο που χρησιμοποιήθηκε ενάντια στο γεγονός ότι ο Πέτρος κρατούνταν στην φυλακή. Αυτό το όπλο ήταν η προσευχή. Η εκκλησία προσεύχονταν ασταμάτητα και ο Θεός απάντησε, κάνοντας να γίνει το αδύνατο, κατανικώντας τον Ηρώδη και την δύναμη του, και ελευθερώνοντας τον Πέτρο από την θλιβερή αυτή κατάσταση.
2. Βασιλείς B 6:11-12
Το παραπάνω απόσπασμα δεν είναι το μόνο όπου βλέπουμε τον Θεό να ελευθερώνει τους ανθρώπους του σε απάντηση των προσευχών τους. Ένα άλλο παρόμοιο παράδειγμα είναι στους Βασιλείς 6. Εκεί βρίσκουμε τον Ελισσαιέ, έναν άνθρωπο του Θεού, δια του οποίου ο Θεός αποκάλυπτε τα σχέδια των Συρίων στον βασιλιά του Ισραήλ. Εξαιτίας αυτού του γεγονότος, ο βασιλιάς της Συρίας ήταν πολύ προβληματισμένος και συγκάλεσε συμβούλιο γι’ αυτό το θέμα. Οι στίχοι 11-12 μας λένε:
Βασιλείς B 6:11-12
"Και η καρδιά του βασιλιά της Συρίας ταράχτηκε γι’ αυτό το πράγμα. και αφού συγκάλεσε τους δούλους του, τους είπε: Δεν θα μου αναγγείλετε ποιος από μας είναι με το μέρος του βασιλιά του Ισραήλ; Και ένας από τους δούλους του είπε: Κανένας, κύριε μου βασιλιά. αλλά, ο Ελισσαιέ, ο προφήτης, αυτός που είναι στο Ισραήλ, αναγγέλλει στον βασιλιά του Ισραήλ τα λόγια, που μιλάς στο ταμείο του κοιτώνα σου."
Οτιδήποτε ο βασιλιάς της Συρίας έλεγε και σχεδίαζε, ο Θεός το αποκάλυπτε στον Ελισσαιέ, ο οποίος έπειτα το αποκάλυπτε στον βασιλιά του Ισραήλ. Στην συνέχεια οι στίχοι 13-14 μας λένε:
Βασιλείς B 6:13-14
"Και είπε: Πηγαίνετε, και δείτε που είναι, για να στείλω να τον συλλάβω. Και του ανήγγειλαν λέγοντας: Να, είναι στη Δωθάν. Και έστειλε εκεί άλογα, και άμαξες, και ένα μεγάλο στρατό, που, καθώς ήρθαν την νύχτα, περικύκλωσαν την πόλη."
Δείτε τον όμοιο τρόπο σκέψης αυτού του βασιλιά και του βασιλιά Ηρώδη: και οι δυο προσπάθησαν να αιχμαλωτίσουν και να βλάψουν ανθρώπους του Θεού χρησιμοποιώντας μεγάλη στρατιωτική ισχύ. Έτσι ο βασιλιάς της Συρίας έστειλε "άλογα και άμαξες και ένα μεγάλο στρατό" ενάντια στον Ελισσαιέ, ενώ ο Ηρώδης παράδωσε τον Πέτρο σε δεκάξι ανθρώπους για να τον φυλάνε. Τόσο ο Ηρώδης όσο και ο βασιλιάς της Συρίας νόμιζαν ότι είχαν λάβει όλα τα φυσικά μέτρα που θα εξασφάλιζαν την επιτυχία των σχεδίων τους. Εντούτοις, και οι δυο άφησαν τον Θεό και τα δικά ΤΟΥ μέτρα εκτός λογαριασμού και απέτυχαν οικτρά. Το είδαμε στο προηγούμενο απόσπασμα για τον Ηρώδη και θα το δούμε σ’ αυτό το απόσπασμα και για τον βασιλιά της Συρίας επίσης. Οι στίχοι 15-16 μας λένε:
Βασιλείς B 6:15-16
"Και όταν το πρωί ο υπηρέτης του ανθρώπου του Θεού σηκώθηκε και βγήκε, να, στρατός είχε περικυκλώσει την πόλη με άλογα και άμαξες. Και ο υπηρέτης του είπε σ’ αυτόν: Ω κύριε! Τι θα κάνουμε; Κι εκείνος είπε: Μη φοβάσαι. επειδή περισσότεροι είναι αυτοί που είναι μαζί μας παρά εκείνοι που είναι μαζί τους."
Η απάντηση του Ελισσαιέ σε ότι ο υπηρέτης του του είπε δείχνει ότι είτε ο υπηρέτης του είχε πρόβλημα όρασης και δεν μπορούσε να δει εκείνους που ήταν μαζί τους, ή διαφορετικά ο Ελισσαιέ ήταν λάθος. Όπως θα δούμε αυτό που συνέβαινε ήταν το πρώτο. Ο λόγος δεν είναι ότι ο υπηρέτης είχε πρόβλημα με την φυσική του όραση, αλλά ότι χρησιμοποιούσε την φυσική του όραση ΜΟΝΟ. Εντούτοις, αυτή δεν είναι η μόνη όραση που μπορεί κάποιος να έχει. Πραγματικά, πέρα από την φυσική εικόνα μιας κατάστασης μπορεί επίσης να υπάρχει και μια πνευματική εικόνα η οποία αν αγνοηθεί τότε τα σχετικά συμπεράσματα θα είναι αναξιόπιστα. Προφανώς, αυτός ο υπηρέτης είχε αγνοήσει αυτήν την εικόνα και έπρεπε τώρα να την λάβει υπόψη του. Ο στίχος 17 μας λέει πως αυτό επιτεύχθηκε.
Βασιλείς Β 6:17
"Και ο Ελισσαιέ ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΗΚΕ και είπε: Κύριε, άνοιξε παρακαλώ τα μάτια του για να δει. Και Ο ΚΥΡΙΟΣ άνοιξε τα μάτια του υπηρέτη και είδε. και να το βουνό ήταν γεμάτο από άλογα και άμαξες φωτιάς γύρω από τον Ελισσαιέ."
Ο Ελισσαιέ ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΗΚΕ και Ο ΚΥΡΙΟΣ απάντησε στην προσευχή του, κάνοντας αυτό που ο Ελισσαιέ του ζήτησε και ανοίγοντας τα μάτια του υπηρέτη του ώστε να έχει μια πνευματική εικόνα της κατάστασης. Παρόλα αυτά κάτι ακόμα έπρεπε να γίνει καθώς οι Σύριοι γνώριζαν τον Ελισσαιέ. Το είδαμε στην αρχή του αποσπάσματος όταν ο βασιλιάς έμαθε σχετικά με αυτόν και που ακριβώς ήταν. Επομένως, ο Συριακός στρατός ήξερε ακριβώς για ποιον έψαχνε. Πως ο Ελισσαιέ το αντιμετώπισε; Ο στίχος 18 μας λέει:
Βασιλείς Β 6:18-20
"Και όταν κατέβηκαν σ’ αυτόν οι Σύριοι, ο Ελισσαιέ ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΗΚΕ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ και είπε: Πάταξε, παρακαλώ αυτόν τον λαό με αορασία. Και τους πάταξε με αορασία ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΕΛΙΣΣΑΙΕ. Και ο Ελισσαιέ είπε σ’ αυτούς: Δεν είναι αυτός ο δρόμος ούτε αυτή η πόλη. ελάτε πίσω μου και θα σας φέρω στον άνθρωπο που ζητάτε. Και τους έφερε στην Σαμάρεια. Και όταν ήρθαν στην Σαμάρεια Ο ΕΛΙΣΣΑΙΕ ΕΙΠΕ: Κύριε, άνοιξε τα μάτια τους, για να βλέπουν. Και Ο ΚΥΡΙΟΣ άνοιξε τα μάτια τους, και είδαν. και να, ήσαν στο μέσον της Σαμάρειας."
Όπως φαίνεται ο Κύριος όχι μόνο ανοίγει τα μάτια για να δουν το πνευματικό, και φυσικά αόρατο, αλλά επίσης ΚΛΕΙΝΕΙ τα μάτια για να μην δουν το φυσικά ορατό! Πραγματικά, ένας μεγάλος στρατός είχε έρθει στην περιοχή για να συλλάβει τον Ελισσαιέ. Ήξεραν ακριβώς για ποιον έψαχναν. Εντούτοις, αυτός ήταν μπροστά στα μάτια τους και αυτοί δεν μπορούσαν να τον δουν! Και όχι μόνο αυτό, αλλά κατέληξαν στην Σαμάρεια την πρωτεύουσα του εχθρού τους. Πως συνέβησαν όλα αυτά; Ο Ελισσαιέ ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΗΚΕ και ο Κύριος τους "ΠΑΤΑΞΕ ΜΕ ΑΟΡΑΣΙΑ" ανοίγοντας τους τα μάτια μόνο αφού έφτασαν στην Σαμάρεια και πάλι μετά από προσευχή του Ελισσαιέ. Οι στίχοι 21-23 μας λένε τι συνέβη στους Σύριους όταν αυτοί έπεσαν στα χέρια του βασιλιά του Ισραήλ:
Βασιλείς Β 6:21-24
"Και καθώς ο βασιλιάς του Ισραήλ τους είδε είπε στον Ελισσαιέ: Να πατάξω, να πατάξω πάτερ μου; και κείνος είπε: να μη πατάξεις. θα είχες πατάξει εκείνους που είχες αιχμαλωτίσει με την ρομφαία σου και με το τόξο σου; Βαλε μπροστά τους ψωμί και νερό, και ας φάνε, κι ας πιουν, κι ας φύγουν προς τον κύριο τους. Και έβαλε μπροστά τους άφθονη τροφή. και αφού έφαγαν και ήπιαν, τους εξαπέστειλε, και αναχώρησαν στον κύριο τους. Και στο εξής δεν ήρθαν τα τάγματα της Συρίας στην γη του Ισραήλ"
Συνοψίζοντας λοιπόν: ένας μεγάλος στρατός ήρθε ενάντια στον Ελισσαιέ. Σε απάντηση, ο Ελισσαιέ αφού εκτίμησε την κατάσταση πνευματικά, προσευχήθηκε στον Κύριο και αυτός πάταξε τους Σύριους με αορασία. Στην συνέχεια και αφού τους οδήγησε στην Σαμάρεια την πρωτεύουσα του Ισραήλ, ξαναπροσευχήθηκε και ο Κύριος τους άνοιξε τα μάτια και είδαν που βρίσκονταν. Ποιος έκανε όλα αυτά τα πράγματα; Ο Κύριος. Από τι ο Κύριος κινήθηκε; Από την προσευχή του Ελισσαιέ. Γι’ αυτό και ο Λόγος λέει: "Ο Ελισσαιέ ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΗΚΕ και Ο ΚΥΡΙΟΣ...." έδρασε ανάλογα.
3. Περισσότερα παραδείγματα απαντημένων προσευχών
Οι παραπάνω περιπτώσεις δεν είναι οι μόνες περιπτώσεις προσευχής που απαντήθηκε με λυτρωτικά αποτελέσματα.
3.1 Ο Σαμουήλ και ο Ιωάννης ο Βαπτιστής
Πραγματικά, ο Σαμουήλ που όλοι ξέρουμε τι άνθρωπος του Θεού υπήρξε, ήταν απάντηση στην προσευχή της μητέρας του. Το βιβλίο του Σαμουήλ Α 1:10-11 μας λέει σχετικά:
Σαμουήλ Α 1:10-11
"Κι αυτή [η Άννα, η μητέρα του Σαμουήλ] ήταν καταπικραμένη στην ψυχή, και προσεύχονταν στον Κύριο, κλαίγοντας υπερβολικά. Και ευχήθηκε μια ευχή λέγοντας: Κύριε των δυνάμεων, αν πραγματικά επιβλέψεις στην ταπείνωση της δούλης σου, και με θυμηθείς, και δεν ξεχάσεις την δούλη σου, αλλά δώσεις στην δούλη σου ένα αρσενικό παιδί, τότε θα το δώσω στον Κύριο για όλες τις ημέρες της ζωής του, και ξυράφι δεν θα περάσει από τον κεφάλι του."
Η Άννα ήταν σε ταπείνωση, κακοπαθούσε. Τι έκανε; Προσευχήθηκε, που είναι και ότι η Ιακώβου 5:13 μας προτείνει για τέτοιες περιπτώσεις. Πράγματι εκεί διαβάζουμε:
Ιακώβου 5:13
"Κακοπαθεί κάποιος ανάμεσα σας; ΑΣ ΠΡΟΣΕΥΧΕΤΑΙ"
Η Άννα κακοπαθούσε, προσευχήθηκε και δεν έχουμε παρά να πάμε μέχρι τον στίχο 20 του ίδιου κεφαλαίου για να δούμε τι συνέβη σαν αποτέλεσμα. Έτσι, εκεί διαβάζουμε:
Σαμουήλ Α 1:19-20
"ΚΑΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΤΗΝ ΘΥΜΗΘΗΚΕ. Και όταν συμπληρώθηκαν οι ημέρες από τότε που η Άννα συνέλαβε, γέννησε ένα γιο και αποκάλεσε το όνομα του Σαμουήλ4, επειδή είπε τον ζήτησα από τον Κύριο"
Ο Σαμουήλ ζητήθηκε από τον Κύριο. Το ίδιο του το όνομα δήλωνε ότι ήταν απάντηση σε προσευχή. Ωστόσο δεν ήταν ο μόνος που ήταν απάντηση προσευχής. Το ίδιο συνέβη και με τον Ιωάννη τον Βαπτιστή επίσης. Έτσι, όταν ο άγγελος παρουσιάστηκε στον πατέρα του Ιωάννη, τον Ζαχαρία, του είπε:
Κατά Λούκα 1:13
"Μη φοβάσαι, Ζαχαρία. επειδή, Η ΔΕΗΣΗ ΣΟΥ ΕΙΣΑΚΟΥΣΤΗΚΕ. και [σαν αποτέλεσμα] η γυναίκα σου η Ελισάβετ θα γεννήσει σε σένα έναν γιο, και θα αποκαλέσεις το όνομα του Ιωάννη"
Η γέννηση του Ιωάννη του Βαπτιστή ήταν απάντηση στην προσευχή του πατέρα του, Ζαχαρία - και φυσικά εκπλήρωση των αντίστοιχων προφητειών για τον ερχομό του ως προδρόμου του Ιησού Χριστού (Μαλαχίας 4:5-6, κατά Λουκά 1:15-17) - όπως και η γέννηση του Σαμουήλ ήταν απάντηση στην προσευχή της μητέρας του.
3.2 Η περίπτωση του Κορνηλίου
Προχωρώντας παραπέρα, οι περισσότεροι γνωρίζουμε τον Κορνήλιο, τον εθνικό εκατόνταρχο, στο σπίτι του οποίου επιβεβαιώθηκε για πρώτη φορά ότι "και στα έθνη....ο Θεός έδωσε την μετάνοια για ζωή" (Πράξεις 11:18). Ας δούμε όμως πως έγινε και ο Πέτρος πήγε στο σπίτι του Κορνήλιου να μιλήσει τον Λόγο σ’ αυτόν; Οι Πράξεις 10:3-6 μας λένε:
Πράξεις 10:3-6
"αυτός [ο Κορνήλιος] είδε φανερά διαμέσου οράματος, γύρω στην 9η ώρα της ημέρας, έναν άγγελο του Θεού, ότι μπήκε μέσα προς αυτόν και του είπε: Κορνήλιε. Κι εκείνος, ατενίζοντας σ’ αυτόν, και καθώς έγινε έντρομος, είπε: Τι είναι, κύριε; Και του είπε: ΟΙ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΕΣ ΣΟΥ ΑΝΕΒΗΚΑΝ ΣΕ ΥΠΟΜΝΗΣΗ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΘΕΟ. Και τώρα στείλε ανθρώπους στην Ιόππη, και προσκάλεσε τον Σίμωνα, που αποκαλείται Πέτρος."
Ο Πέτρος δεν πήγε τυχαία εκεί. Είδε ένα όραμα (Πράξεις 10:9-20), και απάντησε θετικά στην πρόσκληση του εκατόνταρχου ο οποίος επίσης είχε ειδοποιηθεί από τον Θεό να τον προσκαλέσει. Εντούτοις δείτε τι ο άγγελος είπε στον Κορνήλιο όταν αυτός του παρουσιάστηκε για να του πει να καλέσει τον Πέτρο: "Οι προσευχές σου και οι ελεημοσύνες σου ανέβηκαν σε υπόμνηση μπροστά στον Θεό." Οι προσευχές του Κορνήλιου ακούστηκαν από τον Θεό και σαν αποτέλεσμα του ειπώθηκε να στείλει για τον Πέτρο ο οποίος, όπως ο άγγελος του είπε, "θα μιλήσει σε σένα λόγια, δια των οποίων θα σωθείς εσύ και ολόκληρη η οικογένεια σου" (Πράξεις 11:14). Και πραγματικά καθώς ο Πέτρος μιλούσε στους "πολλούς συγκεντρωμένους" (Πράξεις 10:27) στο σπίτι του Κορνήλιου, "επήλθε το άγιο πνεύμα σε όλους αυτούς που άκουγαν τον Λόγο.......επειδή τους άκουγαν να μιλούν γλώσσες και να μεγαλύνουν τον Θεό" (Πράξεις 10:44, 46). Ο Κορνήλιος λοιπόν προσευχήθηκε, ο Κύριος απάντησε και πολλοί σωθήκανε φανερώνοντας επίσης το άγιο πνεύμα!
3.3 Πράξεις 4:24-31
Μένοντας στις Πράξεις, ένα άλλο παράδειγμα της δύναμης της προσευχής είναι στο κεφαλαίο 4:24-31. Ο Πέτρος και ο Ιωάννης είχαν μόλις βγει από την φυλακή όπου είχαν βρεθεί για τον λόγο ότι δίδασκαν την ανάσταση (Πράξεις 4:2) κάνοντας επίσης μεγάλα θαύματα στο όνομα του Ιησού (Πράξεις 3:1-7). Μετά την αποφυλάκιση τους αυτοί πήγαν στους πιστούς στους οποίους και διηγήθηκαν τι είχε συμβεί. Τι αυτοί έκαναν σαν απάντηση; ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΗΚΑΝ. Πραγματικά οι στίχοι 24, 29-30 μας λένε:
Πράξεις 4:24, 29-30
"Και εκείνοι καθώς τα άκουσαν, ύψωσαν την φωνή τους προς τον Θεό με μια ψυχή και είπαν: Δέσποτα εσύ είσαι ο Θεός, που έκανες τον ουρανό και την γη και την θάλασσα, και όλα όσα είναι σ’ αυτά......Και τώρα, Κύριε, δες στις απειλές τους, και δώσε στους δούλους σου να μιλούν τον λόγο σου με παρρησία, εκτείνοντας το χέρι σου σε θεραπεία, και σημεία και τέρατα που να γίνονται διαμέσου του ονόματος του άγιου παιδιού σου, του Ιησού"
Προσευχήθηκαν για να κάνουν ακριβώς αυτά που ενοχλούσαν τις αρχές (Πράξεις 4:18), δηλαδή να μιλούν τον Λόγο του Θεού με παρρησία και να κάνουν σημεία και τέρατα στο όνομα του Ιησού. Τι ακολούθησε την προσευχή τους; Ο στίχος 31 μας λέει:
Πράξεις 4:31
"ΥΣΤΕΡΑ ΔΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΕΗΣΗ ΤΟΥΣ, σείστηκε ο τόπος όπου ήσαν συγκεντρωμένοι. και όλοι πληρώθηκαν από άγιο πνεύμα, ΚΑΙ ΜΙΛΟΥΣΑΝ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΜΕ ΠΑΡΡΗΣΙΑ"
Προσευχήθηκαν να μιλήσουν τον Λόγο του Θεού με παρρησία και μαντέψτε τι έγινε: "ΜΙΛΟΥΣΑΝ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΜΕ ΠΑΡΡΗΣΙΑ"!
4. Συμπέρασμα
Συμπερασματικά λοιπόν: σ’ αυτό το τεύχος εξετάσαμε την αποτελεσματικότητα της προσευχής μέσα από διάφορες μαρτυρίες της Γραφής για τα αποτελέσματα της σε ανθρώπους που την εφάρμοσαν. Σε όλες τις περιπτώσεις είδαμε πόσο δυναμικά ο Θεός κινήθηκε απαντώντας τις προσευχές των ανθρώπων Του και καλύπτοντας τις ανάγκες τους οτιδήποτε και αν αυτό απαιτούσε. Αυτό φυσικά δεν είναι κάτι που γίνονταν μόνο τότε. Με τον ίδιο επίσης τρόπο κινείται ο Θεός και σήμερα επί την βάση των δικών μας προσευχών, καλύπτοντας με την δική Του σοφία και πλούτο κάθε τι που του ζητάμε στην προσευχή και που είναι σε αρμονία με το θέλημα Του. Όπως η Ιωάννου Α 5:14 μας λέει:
Ιωάννου 5:14
"Και αυτό είναι το θάρρος που έχουμε προς αυτόν, ότι αν ζητάμε κάτι σύμφωνα με το θέλημα του, ΜΑΣ ΑΚΟΥΕΙ"
Ο Θεός ακούει την προσευχή μας. Αυτή είναι ευπρόσδεκτη σ’ αυτόν (Παροιμίες 15:9) και την περιμένει πως και πως για να την πάρει και να την κάνει πραγματικότητα, εφ’ όσον βέβαια είναι σε αρμονία με το θέλημα του. Αν η συνθήκη αυτή πληρείται τότε τίποτα δεν μπορεί να εμποδίσει τον Κύριο να δώσει απάντηση σ’ αυτήν οτιδήποτε και αν χρειαστεί Αυτός να κάνει.
Υποσημειώσεις
1. Οι λέξεις "προσευχή" και "προσεύχομαι" συμβαίνουν 282 φορές στην Παλιά (LXX) και Καινή Διαθήκη.
2. Για περισσότερα σχετικά με τους Ηρώδηδες της Καινής Διαθήκης δες: The Companion Bible, Ap. 109.
3. Δες James Freeman "Manners and Customs of the Bible", σελ. 442.
4. Το όνομα Σαμουήλ σημαίνει "αυτός που ζητήθηκε από τον Θεό".