Δεκατισμός, εθελοντικές συνεισφορές και Καινή Διαθήκη: Περιεχόμενα

Δεκατισμός: ισχύει σήμερα;

Ορίζοντας το δέκατο, όπως τουλάχιστον ο όρος χρησιμοποιείται σήμερα, θα αναφέρω εδώ ότι εγώ, σαν απλός πιστός, αντιλαμβάνομαι με αυτό τον όρο. Σύμφωνα λοιπόν μ’ αυτή την άποψη, δεκατισμός είναι να δίνει κανείς 10% του εισοδήματος του (πριν ή μετά τους φόρους, οι απόψεις διίστανται) στον εκκλησιαστικό οργανισμό με τον οποίο είναι συνδεδεμένος (την εκκλησία δηλαδή που συνήθως πηγαίνει τις Κυριακές). Αυτά τα χρήματα χρησιμοποιούνται έπειτα για να υποστηρίξουν τον προϋπολογισμό εξόδων της εκκλησίας (νοίκια, μισθοί ποιμένων και άλλων έμμισθων της εκκλησίας, λογαριασμοί, ιεραποστολές κτλ.) Για πολλούς το να μην δεκατίζει κάνεις θεωρείτε αμάρτημα. Αρκετές φορές θα ακούσει ίσως κανείς ανθρώπους να παραθέτουν το απόσπασμα του Μαλαχία 3:8-12 που λέει:

«Μήπως ο άνθρωπος θα κλέβει τον Θεό; Εσείς, όμως, με κλέψατε^. και λέτε: Σε τι σε κλέψαμε; Στα δέκατα και στις προσφορές. Εσείς είστε καταραμένοι με κατάρα^. επειδή, εσείς με κλέψατε, ναι, εσείς, ολόκληρο το έθνος. Φέρτε όλα τα δέκατα στην αποθήκη, για να είναι τροφή στον οίκο μου^. και, τώρα, δοκιμάστε με σε τούτο, λέει ο Κύριος των δυνάμεων, αν δεν σας ανοίξω τούς καταρράκτες τού ουρανού, και εκχέω την ευλογία σε σας, ώστε να μη επαρκεί τόπος γι' αυτή^. και θα επιτιμήσω για χάρη σας αυτόν που καταφθείρει, και δεν θα φθείρει τούς καρπούς της γης σας^. ούτε η άμπελός σας θα απορρίψει πρόωρα τον καρπό της στο χωράφι, λέει ο Κύριος των δυνάμεων. Και θα σας μακαρίζουν όλα τα έθνη^. επειδή, εσείς θα είστε γη επιθυμητή, λέει ο Κύριος των δυνάμεων.»

Πολλοί χρησιμοποιούν αυτούς τους στίχους για να υποστηρίξουν ότι το να μην φέρει κανείς «τα δέκατα και τις προσφορές» στον οίκο του Θεού (ο οποίος υποστηρίζουν ότι είναι το κτίριο της εκκλησίας τους) είναι αμάρτημα και εμπόδιο στο να «λάβουν τις ευλογίες του Θεού». Όμως το πρόβλημα με την χρήση ενός αποσπάσματος όπως το παραπάνω, καθώς και άλλων παρόμοιων αποσπασμάτων από την Παλαιά Διαθήκη, είναι ότι αυτό το απόσπασμα και ο Μωσαϊκός νόμος που είναι από πίσω του είναι μέρη της Παλαιάς Διαθήκης. Η Παλαιά Διαθήκη είναι κι αυτή μέρος της Αγίας Γραφής που ο Θεός ενέπνευσε. Όπως ο Παύλος μας λέει στην προς Ρωμαίους 15:3-4

«Δεδομένου ότι, και ο Χριστός δεν άρεσε στον εαυτό του, αλλά όπως είναι γραμμένο: «Οι ονειδισμοί, αυτών που ονείδιζαν εσένα, έπεσαν επάνω μου». Επειδή, όσα γράφτηκαν από πριν, γράφτηκαν από πριν για τη δική μας διδασκαλία, για να έχουμε την ελπίδα με την υπομονή και την παρηγορία των γραφών.»

Όσα γραφτήκαν στην Αγία Γραφή έχουν γραφτεί για την διδασκαλία μας. Μπορούμε να μάθουμε διαβάζοντας το Δευτερονόμιο. Μπορούμε να μάθουμε διαβάζοντας τον Μαλαχία ή οποιοδήποτε άλλο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης. Όμως, αν και όλα γραφτήκαν για την διδασκαλεία μας, δεν γράφτηκαν όλα για την άμεση εφαρμογή μας. Η Παλαιά Διαθήκη απευθύνεται στους Εβραίους που ζούσαν υπό το νόμο. Ο Ιησούς Χριστός δεν είχε έρθει ακόμα. Η τιμή της σωτηρίας μας και της συγχώρεσης των αμαρτιών μας δεν είχε ακόμα πληρωθεί. Όπως ο Παύλος μας λέει στην προς Γαλάτες 3:23-26:

«Πριν, όμως, έρθει η πίστη, φρουρούμασταν κάτω από τον νόμο, περικλεισμένοι στην πίστη που επρόκειτο να αποκαλυφθεί. Ώστε, ο νόμος έγινε παιδαγωγός μας στον Χριστό, για να ανακηρυχθούμε δίκαιοι διαμέσου της πίστης^. τώρα, όμως, που ήρθε η πίστη, δεν είμαστε πλέον κάτω από παιδαγωγό. Επειδή, όλοι είστε γιοι τού Θεού διαμέσου της πίστης στον Ιησού Χριστό.»

Η Γραφή καθαρότατα διακρίνει δυο περιόδους: την εποχή πριν την θυσία και ανάσταση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Αυτή είναι η εποχή του νόμου. Αυτή την εποχή την ακολούθησε, με την ανάσταση του Ιησού Χριστού, η εποχή που ζούμε σήμερα. Υπάρχει τεράστια διαφορά μεταξύ των δυο αυτών περιόδων για τον απλό λόγο ότι ο Μωσαϊκός νόμος που ήταν το θεμέλιο της πρώτης περιόδου, δεν είναι πλέον σε ισχύ στην δεύτερη περίοδο. Και αυτό που είναι σε ισχύ στην δεύτερη περίοδο – χάρη, σωτήρια και νέα γέννηση με την οποία γινόμαστε δια της πίστης μας στον Κύριο Ιησού Χριστό, γιοι και κόρες του Θεού – δεν ήταν διαθέσιμο στην πρώτη περίοδο. Μπορούμε να μάθουμε από όσα γράφονται στην πρώτη περίοδο; Φυσικά ναι. Έχουν όμως γραφτεί για την εφαρμογή μας; Όχι απαραίτητα. Μπορείς να διαβάσεις τους Ψαλμούς του Δαβίδ και τις Παροιμίες του Σολομώντα και να λάβεις οδηγία για την ζωή σου σήμερα. Είναι σοφία του Θεού αναλλοίωτη και αξεπέραστη. Από την άλλη πλευρά μπορεί να πάει κανείς σε αποσπάσματα του Μωσαϊκού νόμου όπως εκείνα που αναφέρονται στον δεκατισμό ή τις θυσίες των ζώων ή τις γιορτές που έκαναν στο Ισραήλ. Αν και μπορείς να μάθεις από αυτά τα αποσπάσματα δεν αναφέρονται άμεσα σε μας. Το ίδιο ισχύει με όλα όσα αναφέρονται και αποτελούν τον Μωσαϊκό νόμο, για τον απλό λόγο ότι αυτός ο νόμος καταργήθηκε με την θυσία του Ιησού Χριστού. Είναι σαν να διαβάζεις νόμους που δεν είναι πλέον σε ισχύ. Μπορεί να μάθεις από αυτούς, όμως δεν πρέπει να τους θεωρήσεις εφαρμόσιμους καθώς έχουν καταργηθεί. Όπως η προς Κολοσσαείς 2:13-14 μας λέει:

«Κι εσάς, που ήσασταν νεκροί στα αμαρτήματα και στην ακροβυστία της σάρκας σας, σας ζωοποίησε μαζί του, καθώς σας συγχώρεσε όλα τα πταίσματα, όταν εξάλειψε το χειρόγραφο με τα διατάγματα, που ήταν εναντίον σας, και το αφαίρεσε από το μέσον, καρφώνοντάς το επάνω στον σταυρό^.»

και ξανά στην προς Εφεσίους 2:14-15
«Επειδή, αυτός είναι η ειρήνη μας, ο οποίος έκανε τα δύο μέρη ένα, και γκρέμισε το μεσότοιχο του φραγμού, καταργώντας την έχθρα επάνω στη σάρκα του, τον νόμο των εντολών, που είναι στα διατάγματα, ώστε, στον εαυτό του, να κτίσει τούς δύο σε έναν καινούργιο άνθρωπο, φέρνοντας ειρήνη^.»

Τώρα, αν ο νόμος όπως μας λέει η Γραφή καταργήθηκε, εμείς θα πάμε και θα τον ξαναεφαρμόσουμε; Όχι βέβαια! Μπορούμε να μάθουμε από αυτόν, αλλά δεν είναι πλέον κάτι για την εφαρμογή μας. Έχει καταργηθεί! Και το δέκατο είναι μέρος αυτού του νόμου. Οι όροι δεκατισμός και δέκατο απαντώνται συχνά σε τέτοια βιβλία του νόμου όπως: Λευιτικό, Αριθμοί και Δευτερονόμιο. Εδώ είναι μερικές αναφορές

Λευιτικό 27: 30-34
«Και κάθε δέκατο της γης, είτε από τον σπόρο της γης είτε από τον καρπό των δέντρων, είναι του Κυρίου^. είναι άγιο στον Κύριο. Και αν κάποτε θελήσει κάποιος να εξαγοράσει το δέκατό του, θα προσθέσει σ' αυτό το ένα του πέμπτο. Και κάθε δέκατο από βόδια, και από πρόβατα, και από κάθε ζώο, που διαβαίνει κάτω από τη ράβδο, το δέκατο θα είναι άγιο στον Κύριο. Δεν θα κάνει διάκριση, είτε καλό είναι είτε κακό, ούτε θα το αλλάξει^. και αν ποτέ το αλλάξει, κι αυτό και το αντάλλαγμά του θα είναι άγια^. δεν θα εξαγοραστεί. ΑΥΤΕΣ είναι οι εντολές, που ο Κύριος πρόσταξε στον Μωυσή για τους γιους Ισραήλ στο βουνό Σινά.»

Δείτε στον τελευταίο στίχο ότι το δέκατο είναι μέρος των εντολών, μέρος του νόμου που ο Θεός έδωσε στον Μωυσή για τους Ισραηλίτες. Αυτός ήταν ο νόμος που καταργήθηκε με την θυσία του Χριστού. Και το δέκατο, όντας μέρος αυτού του νόμου, δεν δόθηκε προς γενική εφαρμογή αλλά δόθηκε στους Ισραηλίτες μέχρι την κατάργηση του, και του νόμου σαν σύνολο, με την θυσία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Εδώ είναι ακόμα μερικά αποσπάσματα σχετικά με το δέκατο.

Αριθμοί 18:20-32
«Και ο Κύριος είπε στον Ααρών: Στη γη τους δεν θα έχεις κληρονομιά, ούτε θα έχεις μερίδα ανάμεσά τους^. εγώ είμαι η μερίδα σου και η κληρονομιά σου, ανάμεσα στους γιους Ισραήλ^. και δες, έδωσα στους γιους Λευί, όλα τα δέκατα του Ισραήλ για κληρονομιά, για την υπηρεσία τους που υπηρετούν, την υπηρεσία της σκηνής τού μαρτυρίου^. και του λοιπού, δεν θα πλησιάζουν οι γιοι Ισραήλ στη σκηνή τού μαρτυρίου, για να μη πάρουν επάνω τους αμαρτία, και πεθάνουν^. αλλά οι Λευίτες, αυτοί θα υπηρετούν την υπηρεσία της σκηνής τού μαρτυρίου, και θα βαστάζουν την ανομία τους^. αυτό θα είναι αιώνιος θεσμός στις γενεές σας^. και δεν θα έχουν ανάμεσα στους γιους Ισραήλ καμιά κληρονομιά^. επειδή, τα δέκατα των γιων Ισραήλ, που θα προσφέρουν ως προσφορά που υψώνεται στον Κύριο, τα έδωσα κληρονομιά στους Λευίτες^. γι' αυτό είπα γι' αυτούς: Ανάμεσα στους γιους Ισραήλ δεν θα έχουν καμιά κληρονομιά. Και ο Κύριος μίλησε στον Μωυσή, λέγοντας: Μίλησε και στους Λευίτες, και πες τους: Όταν παίρνετε από τους γιους Ισραήλ το δέκατο, που σας έδωσα απ' αυτούς για κληρονομιά σας, τότε θα προσφέρετε απ' αυτά προσφορά που υψώνεται στον Κύριο, δέκατο από το δέκατο. Κι αυτές οι προσφορές σας που υψώνονται θα λογαριάζονται σε σας, ως σιτάρι τού αλωνιού, και ως αφθονία τού ληνού. Έτσι κι εσείς θα προσφέρετε προσφορά που υψώνεται στον Κύριο από όλα τα δέκατά σας, που παίρνετε από τους γιους Ισραήλ^. και απ' αυτά θα δίνετε την προσφορά τού Κυρίου που υψώνεται στον Ααρών τον ιερέα. Από όλα τα δώρα σας θα προσφέρετε κάθε προσφορά τού Κυρίου που υψώνεται, από κάθε καλύτερό τους, το αγιασμένο μέρος απ' αυτά. Και θα τους πεις: Όταν προσφέρετε απ' αυτά, το καλύτερό τους, αυτό θα λογαριάζεται για τους Λευίτες ως προϊόν του αλωνιού, και ως προϊόν του ληνού^. και θα τα τρώτε σε κάθε τόπο, εσείς και οι οικογένειές σας^. επειδή, αυτό είναι μισθός σε σας για την υπηρεσία σας στη σκηνή τού μαρτυρίου^. και δεν θα φέρετε αμαρτία επάνω σας γι' αυτά, όταν προσφέρετε απ' αυτά το καλύτερό τους^. και δεν θα βεβηλώσετε τα άγια των γιων Ισραήλ, για να μη πεθάνετε.»

Το απόσπασμα του Λευιτικού που είδαμε προηγουμένως αναφέρονταν στην εντολή προς τους Ισραηλίτες να δεκατίζουν τα εισοδήματα τους. Που όμως θα πήγαιναν αυτά τα δέκατα και για ποιο σκοπό θα χρησιμοποιούνταν; Η απάντηση δίνεται στο παραπάνω απόσπασμα των Αριθμών. Όπως ο στίχος 21 μας λέει:

Αριθμοί 18:21
«και δες, έδωσα στους γιους Λευί, όλα τα δέκατα του Ισραήλ για κληρονομιά, για την υπηρεσία τους που υπηρετούν, την υπηρεσία της σκηνής τού μαρτυρίου^.»

Το δέκατο προορίζονταν για τους Λευίτες που αποτελούσαν την φυλή των ιερέων του Ισραήλ, το 1/12 αυτού. Ήταν η αμοιβή τους για την υπηρεσία τους στην σκηνή του μαρτυρίου και αργότερα στον ναό. Οι Αριθμοί 18:31 μας το λένε ξεκάθαρα: «αυτό είναι μισθός σε σας για την υπηρεσία σας στη σκηνή τού μαρτυρίου». Επειδή ήταν ο μισθός τους για την υπηρεσία τους, έπρεπε αυτοί να το λογαριάζουν «ως το προϊόν του αλωνιού, και ως το προϊόν του ληνού» και να δεκατίζουν και αυτοί από αυτά που λάμβαναν. Αυτό το δέκατο δίνονταν ως προσφορά στον Ααρών. Πολλοί παίρνουν τα παραπάνω αποσπάσματα και λανθασμένα προσπαθούν να τα εφαρμόσουν στην εποχή μας, την εποχή της Καινής Διαθήκης, λέγοντας ότι θα πρέπει να συνεχίζουμε να δεκατίζουμε για να πληρώνουμε τους μισθούς των ιερέων, των ποιμένων και των κληρικών εν γένει. Αυτή η άποψη είναι λάθος για τον πολύ απλό λόγο ότι στην εποχή μας, την εποχή της Καινής Διαθήκης, δεν υπάρχουν ανάμεσα στους Χριστιανούς κάποιοι που μόνο αυτοί είναι ιερείς. Δεν υπάρχει διάκριση στην Καινή Διαθήκη ανάμεσα σε κλήρο και λαό. Όπως ο Πέτρος και ο Ιωάννης μας λένε αναφερόμενοι σε μας τους πιστούς στον Κύριο Ιησού Χριστό:

Πέτρου Α 2:5
«κι εσείς, σαν ζωντανές πέτρες, οικοδομείστε ως πνευματικός οίκος, άγιο ιεράτευμα, για να προσφέρετε πνευματικές θυσίες, ευπρόσδεκτες στον Θεό διαμέσου τού Ιησού Χριστού.»

Πέτρου Α 2:9
«Εσείς, όμως, είστε «γένος εκλεκτό, βασίλειο ιεράτευμα, έθνος άγιο», λαός τον οποίο ο Θεός απέκτησε, για να εξαγγείλετε τις αρετές εκείνου, ο οποίος σας κάλεσε από το σκοτάδι στο θαυμαστό του φως^.»

Αποκάλυψη 1:5-6
«και από τον Ιησού Χριστό, ο οποίος είναι ο μάρτυρας ο πιστός, ο πρωτότοκος από τους νεκρούς, και ο άρχοντας των βασιλιάδων της γης^. σ' αυτόν που μας αγάπησε, και μας έλουσε από τις αμαρτίες μας με το αίμα του, και ο οποίος μάς έκανε βασιλιάδες, και ιερείς στον Θεό και Πατέρα του^. σ' αυτόν είθε να είναι η δόξα και η κυριαρχική εξουσία στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.»

Και όπως ο Κύριος είπε μιλώντας στους μαθητές:

Κατά Ματθαίο 23:8-12
«Εσείς, όμως, μη αποκληθείτε: Ραββί^. επειδή, ένας είναι ο δάσκαλός σας , ο Χριστός^. ενώ, όλοι εσείς είστε αδελφοί. Και πατέρα σας μη ονομάσετε επάνω στη γη^. επειδή, ένας είναι ο Πατέρας σας, αυτός που είναι τους ουρανούς. Ούτε να αποκληθείτε καθηγητές^. επειδή, ένας είναι ο καθηγητής σας, ο Χριστός. Και ο μεγαλύτερος από σας, θα είναι υπηρέτης σας. Και όποιος υψώσει τον εαυτό του, θα ταπεινωθεί^. όποιος, όμως, ταπεινώσει τον εαυτό του, θα υψωθεί.»

Αυτά τα αποσπάσματα δεν αναφέρονται σε κάποια ιδιαίτερη τάξη ανθρώπων αλλά σε όλους τους πιστούς. «Εσείς» λέει ο Πέτρος, αναφερόμενος σε μας. Όλοι εμείς, οι πιστοί, έχουμε γίνει από τον Ιησού Χριστό ιερείς στον Θεό και Πατέρα Του. Σημαίνει τώρα αυτό ότι δεν θα πρέπει να υποστηρίζουμε με οικονομικά μέσα πιστούς που για παράδειγμα επιτελούν ιεραποστολικό έργο μετακινούμενοι από τόπο σε τόπο και κηρύττοντας τον Λόγο του Θεού; Δεν σημαίνει αυτό και θα το δούμε καθώς προχωρούμε στην μελέτη μας. Αυτό που σημαίνει είναι ότι η υποστήριξη και οι δωρεές στην Καινή Διαθήκη δεν ρυθμίζονται πλέον από το νόμο της δεκάτης. Αντ’ αυτού υπάρχουν άλλες αρχές σε ισχύ στην Καινή Διαθήκη αναφορικά με τα δώρα και της χορηγίες και θα τις δούμε καθώς προχωρούμε στην μελέτη μας. Αυτό το μέρος συγκεντρώνεται στο να κάνει καθαρό τι ο Λόγος του Θεού ΔΕΝ λέει σχετικά με τις χορηγίες - έστω και αν ορισμένοι άνθρωποι μπορεί να το υποστηρίζουν με πάθος. Καθώς προχωράμε στην μελέτη μας θα επικεντρωθούμε σε αυτό που η Βίβλος όντως λέει.

Επιστρέφοντας στο δέκατο: ήταν το παραπάνω – το δέκατο προς του Λευίτες – το μόνο δέκατο; Φαίνεται πως όχι, καθώς στο Δευτερονόμιο 14:22-29 βλέπουμε και πάλι το δέκατο να αναφέρεται αλλά αυτή την φορά σε διαφορετικό πλαίσιο και απ’ ότι φαίνεται με διαφορετικό σκοπό:

Δευτερονόμιο 14:22-29
«ΘΑ αποδεκατίζεις οπωσδήποτε όλα τα γεννήματα του σπόρου σου, που φέρνει το χωράφι κάθε χρόνο. Και θα τρως μπροστά στον Κύριο τον Θεό σου, στον τόπο που θα εκλέξει για να βάλει εκεί το όνομά του, το δέκατο του σιταριού σου, του κρασιού σου, και του λαδιού σου, και τα πρωτότοκα των βοδιών σου, και των προβάτων σου^. για να μάθεις να φοβάσαι πάντοτε τον Κύριο τον Θεό σου. Και αν ο δρόμος είναι πολύ μακρινός για σένα, ώστε να μη μπορείς να τα φέρεις ή αν ο τόπος απέχει πολύ από σένα, που ο Κύριος ο Θεός σου εκλέξει για να βάλει εκεί το όνομά του, όταν σε ευλόγησε ο Κύριος ο Θεός σου, τότε θα τα μετατρέψεις σε ασήμι, και θα κομποδέσεις το ασήμι στο χέρι σου, και θα πας στον τόπο, που ο Κύριος ο Θεός σου θα εκλέξει^. και θα δώσεις το ασήμι αντί οποιουδήποτε άλλου πράγματος επιθυμεί η ψυχή σου, αντί για βόδια ή αντί για πρόβατα ή αντί για κρασί ή αντί για σίκερα ή αντί οποιουδήποτε άλλου πράγματος ορέγεται η ψυχή σου^. και θα τρως εκεί μπροστά στον Κύριο τον Θεό σου, και θα ευφρανθείς, εσύ, και η οικογένειά σου, και ο Λευίτης, που είναι μέσα στις πύλες σου^. δεν θα τον εγκαταλείψεις^. επειδή, δεν έχει μερίδα ούτε κληρονομιά μαζί σου. Στο τέλος τού τρίτου χρόνου, θα βγάλεις ολόκληρο το δέκατο των γεννημάτων σου εκείνου τού χρόνου, και θα το εναποθέσεις μέσα στις πύλες σου^. και ο Λευίτης, (επειδή, δεν έχει μερίδα ούτε κληρονομιά μαζί σου), και ο ξένος, και ο ορφανός, και η χήρα, που είναι μέσα στις πύλες σου, θα έρχονται, και θα τρώνε και θα χορταίνουν^. για να σε ευλογήσει ο Κύριος ο Θεός σου, σε όλα τα έργα των χεριών σου, όσα εργάζεσαι.»

Κάθε χρόνο οι Ισραηλίτες έπρεπε να παίρνουν : «το δέκατο του σιταριού τους, του κρασιού τους, και του λαδιού τους, και τα πρωτότοκα των βοδιών τους, και των προβάτων τους» και να πηγαίνουν στο μέρος ο Θεός θα όριζε και εκεί τους είπε ο Κύριος : «θα τρως μπροστά στον Κύριο τον Θεό σου, και θα ευφρανθείς, εσύ, και η οικογένειά σου, και ο Λευίτης, που είναι μέσα στις πύλες σου». Αν ήταν πολύ μακριά από το μέρος αυτό τους επιτρέπονταν να πουλήσουν τα διαφορά είδη και: «θα δώσεις το ασήμι αντί οποιουδήποτε άλλου πράγματος επιθυμεί η ψυχή σου, αντί για βόδια ή αντί για πρόβατα ή αντί για κρασί ή αντί για σίκερα ή αντί οποιουδήποτε άλλου πράγματος ορέγεται η ψυχή σου». Αυτό φαίνεται να είναι ένα εορταστικό δέκατο. Οι Ισραηλίτες θα έπαιρναν αυτό το δέκατο και θα το χρησιμοποιούσαν για να φάνε και να πιουν στο τόπο που ο Κύριος θα όριζε. Ας σημειώσουμε εδώ ότι αυτό το δέκατο ήταν προς χρήση των ίδιων των ανθρώπων που το έδιναν. Αυτό είναι διαφορετικό από αυτό που είδαμε στο Λευιτικό και στους Αριθμούς πιο πάνω, όπου το δέκατο ήταν για τους Λευίτες. Είναι επομένως ένα διαφορετικό, επιπρόσθετο, δέκατο. Μάλιστα κάθε τρίτο χρόνο το δέκατο αυτό προορίζονταν να χρησιμοποιείται διαφορετικά: στο τέλος αυτού του χρόνου το δέκατο έπρεπε να μαζεύεται «και ο Λευίτης, (επειδή, δεν έχει μερίδα ούτε κληρονομιά μαζί σου), και ο ξένος, και ο ορφανός, και η χήρα, που είναι μέσα στις πύλες σου, θα έρχονται, και θα τρώνε και θα χορταίνουν». Επίσης κάθε επτά χρόνια η γη έπρεπε να κάνει το Σάββατο της που σήμαινε ότι σ’ αυτόν τον χρόνο τίποτα δεν φυτεύονταν ούτε μαζεύονταν από τους ιδιοκτήτες της γης (Λευιτικό 25:1-5) αλλά όλοι τους δικαιούνταν να τρώνε οτιδήποτε η γη έβγαζε από μόνη της (Λευιτικό 25:6-7) καθώς επίσης και από το μεγάλο πλεόνασμα του 6ου χρόνου που ο Θεός είχε υποσχεθεί να τους δίνει (Λευιτικό 25:20-22).

Συμπέρασμα

Ας συνοψίσουμε τώρα όλα όσα έχουμε μάθει μέχρι εδώ. Όπως έχουμε δει το δέκατο ήταν μέρος του Μωσαϊκού νόμου, μέρος των διαταγμάτων που ο Θεός έδωσε στους Ισραηλίτες. Όπως φαίνεται υπήρχαν δυο δέκατα. Το πρώτο δέκατο πήγαινε στους Λευίτες ενώ το δεύτερο χρησιμοποιούνταν από τους ίδιους τους δότες και είχε εορταστικό χαρακτήρα ενώ τον τρίτο χρόνο μαζεύονταν για τους φτωχούς και (πάλι) για τους Λευίτες. Όπως πιστεύω ότι έγινε καθαρό από τα παραπάνω το δέκατο είναι μέρος του νόμου και σαν τέτοιο ανήκει στην ίδια κατηγορία με τις θυσίες ζώων καθώς και τους άλλους πολλούς και διάφορους κανόνες που ο νόμος αυτός όριζε. Είδαμε επίσης ότι ο νόμος καταργήθηκε με την θυσία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Αυτός είναι ο λόγος που δεν θυσιάζουμε ζώα σήμερα. Αν κάποιος μας ρωτήσει γιατί δεν το κάνουμε, απαντάμε ορθώς: «γιατί οι θυσίες ζώων ήταν μέρος του νόμου του Μωυσή και αυτός ο νόμος δεν είναι πλέον σε ισχύ. Ο Ιησούς Χριστός μέσω της θυσίας του στον σταυρό, «κατάργησε την έχθρα επάνω στη σάρκα του, τον νόμο των εντολών, που είναι στα διατάγματα». Δεν είμαστε πλέον υπό τον νόμο». Ο λόγος για τον οποίο δεν θυσιάζουμε ζώα είναι το ίδιο αλήθεια και αναφορικά με το δέκατο. Το δέκατο ήταν, μαζί με τις θυσίες ζώων και τα άλλα διατάγματα και κανόνες, μέρος του νόμου του Μωυσή. Οτιδήποτε ισχύει για το ένα ισχύει και για το άλλο. Ο νόμος του Μωυσή καταργήθηκε 2000 χρόνια πριν, με την θυσία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Μαζί του καταργήθηκαν οι θυσίες ζώων, το δέκατο και οι άλλοι κανόνες του νόμου. Μπορούμε να μάθουμε από αυτούς τους κανόνες αλλά δεν είναι πλέον για την εφαρμογή μας. Είναι λοιπόν το δέκατο κάτι το βιβλικό; Ναι είναι. Είναι βιβλικό γιατί είναι στη Βίβλο. Είναι ωστόσο κάτι που αναφέρεται στους Χριστιανούς προς εφαρμογή; Η απάντηση είναι καθαρά ΟΧΙ. Αυτό που είναι για την άμεση εφαρμογή μας είναι αυτά που βλέπουμε γραμμένα στην Καινή Διαθήκη. Και αυτό που βλέπουμε εκεί δεν είναι δέκατα και δεκατιστές αλλά χαρούμενους δότες που δίνουν από την καρδιά τους σύμφωνα με την ικανότητα του καθενός. Ας στρέψουμε τώρα την προσοχή μας στην Καινή Διαθήκη και στο τι αυτή μας λέει σχετικά με το δόσιμο.