Βίβλος και δικαιοσύνη
Με τα χρόνια έχω διαπιστώσει ότι πολλοί Χριστιανοί υποφέρουν από την ασθένεια της αυτοκατάκρισης και των συνεχών ενοχών. Έχοντας ο ίδιος υποφέρει από αυτή την ασθένεια ξέρω από πρώτο χέρι τι σημαίνει να είναι κανείς αυτοκατακρινόμενος. Δεν χρειάζεται όμως να μοιραστώ τις δικές μου εμπειρίες. Ο Λόγος το κάνει καθαρό στην Ιωάννου Α 3:21-22 ότι όταν η καρδιά μας δεν μας κατακρίνει έχουμε παρρησία, θάρρος ενώπιων του Θεού. Με την σειρά του αυτό σημαίνει ότι αν η καρδιά μας μας κατακρίνει τότε δεν έχουμε θάρρος, παρρησία με τον Κύριο.
Το αντίδοτο τώρα κάθε ασθένειας είναι το φάρμακο, η θεραπεία. Το αντίθετο της κατάκρισης και των ενοχών είναι η δικαιοσύνη. Δικαιοσύνη και κατάκριση είναι έννοιες αλληλοαναιρούμενες. Εάν είσαι δίκαιος δεν είσαι ένοχος, και αν είσαι ένοχος δεν είσαι δίκαιος. Το ένα είναι αντίθετο του άλλου. Επιπρόσθετα ο τρόπος που γίνεται κανείς δίκαιος δηλώνει και πως θα μπορούσε να σταματήσει να είναι δίκαιος. Για παράδειγμα, αν για να γίνει κανείς δίκαιος ενώπιων του Θεού χρειάζονταν να κάνει το τάδε ή το δείνα έργο, τότε είναι προφανές ότι αποτυχία το να κάνει κανείς αυτά τα έργα σημαίνει ότι δεν είναι πλέον δίκαιος και αφού δεν είναι δίκαιος είναι άδικος, άξιος δηλαδή κατάκρισης, ένοχος. Τι λοιπόν μας λέει η Βίβλος σχετικά με την δικαιοσύνη; Πως μπορεί κανείς να γίνει δίκαιος ενώπιων του Θεού; Ξέρω ότι πολλοί μπορεί να έχετε ακούσει: «μα κάνοντας καλά έργα». Το λέει όμως αλήθεια αυτό η Αγία Γραφή; Η απάντηση είναι ΟΧΙ! Ευαγγέλιο σημαίνει καλές αγγελίες, καλά νέα και αυτά που θα διαβάσουμε παρακάτω από την Αγία Γραφή είναι πραγματικά καλά νέα. Ας διαβάσουμε λοιπόν:
Προς Ρωμαίους 3:20-28
«Επειδή, από έργα τού νόμου δεν θα δικαιωθεί μπροστά του καμιά σάρκα. για τον λόγο ότι, διαμέσου τού νόμου δίνεται σαφής γνώση της αμαρτίας. Τώρα, όμως, χωρίς τον νόμο, φανερώθηκε η δικαιοσύνη τού Θεού, έχοντας τη μαρτυρία τού νόμου και των προφητών.
δικαιοσύνη, όμως, του Θεού, διαμέσου τής πίστης στον Ιησού Χριστό, προς όλους κι επάνω σε όλους εκείνους που πιστεύουν. επειδή, δεν υπάρχει διαφορά. δεδομένου ότι, όλοι αμάρτησαν, και στερούνται τη δόξα τού Θεού. ανακηρύσσονται, όμως,
δίκαιοι, δωρεάν, με τη χάρη του, διαμέσου τής απολύτρωσης που έγινε με τον Ιησού Χριστό. τον οποίο ο Θεός προκαθόρισε ως μέσον εξιλέωσης διαμέσου τής πίστης, με βάση το αίμα του, προς φανέρωση της δικαιοσύνης του, για την άφεση των αμαρτημάτων, που έγιναν στο παρελθόν, μέσα στη μακροθυμία τού Θεού. προς φανέρωση της δικαιοσύνης του στον παρόντα καιρό, για να είναι αυτός δίκαιος, και να ανακηρύσσει
δίκαιον εκείνον που πιστεύει στον Ιησού. Πού είναι, λοιπόν, η καύχηση; Κλείστηκε έξω. Με ποιον νόμο; Των έργων; Όχι. αλλά με τον νόμο της πίστης.
ΣΥΜΠΕΡΑΙΝΟΥΜΕ, ΛΟΙΠΟΝ, ΟΤΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΝΑΚΗΡΥΣΣΕΤΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣ ΔΙΑΜΕΣΟΥ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ, ΧΩΡΙΣ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ.»
Αυτό το απόσπασμα, μαζί με πολλά άλλα από την Καινή Διαθήκη, είναι πραγματικά επαναστατικό. Ευαγγέλιο σημαίνει καλά νέα, και αυτά που διαβάσαμε τέτοια νέα πραγματικά είναι. Όπως το απόσπασμα ευθύς εξαρχής κάνει καθαρό, δεν υπάρχει τρόπος να γίνει κανείς δίκαιος ενώπιων του Θεού μέσω των έργων του μωσαϊκού νόμου (συμπεριλαμβανόμενων εδώ και των δέκα εντολών, καθώς και αυτές είναι μέρος του νόμου του Μωυσή). Τα καλά έργα – ακόμα και η τήρηση όλων των δέκα εντολών, αν και ο νόμος ήταν πολύ περισσότερα από αυτές – δε μπορούν να μας κάνουν δίκαιους ενώπιων του Θεού. Ο λόγος δεν είναι ότι το να κάνει κανείς καλά έργα είναι κάτι κακό. Αυτό που είναι ο λόγος είναι ότι τα καλά έργα ποτέ δεν ήταν αρκετά και ποτέ δεν προορίζονταν στο να μας κάνουν δίκαιους ενώπιων του Θεού. Δεν είναι δυνατόν να γίνουμε δίκαιοι ενώπιων του Θεού μέσω έργων. Αν λοιπόν η δικαιοσύνη μας βασίζεται σε έργα δεν είναι καθόλου δικαιοσύνη. Αντ’ αυτού είναι κάτι εντελώς ανεπαρκές που μπορεί ναι μεν να ικανοποιεί την συνείδηση μας για λίγο, δεν έχει όμως καμιά ισχύ ενώπιων του Θεού. Αν λοιπόν αισθάνεσαι ενοχές και κατάκριση είναι επειδή πιστεύεις ότι τα έργα σου δεν είναι αρκετά και νομίζεις ότι αυτό έχει επηρεάσει το πώς ο Θεός σε βλέπει. Μπορεί να νομίζεις ότι είναι θυμωμένος μαζί σου εξαιτίας των όσων έχεις κάνει ή έχεις παραλείψει να κάνεις ή μπορεί να νομίζεις ότι σε κοιτά και λέει «πως μπόρεσες να κάνεις κάτι τέτοιο; Με πρόδωσες. Είσαι ένοχος.» Αυτή δεν είναι η φωνή του Θεού αγαπητά αδέλφια. Ο Θεός ποτέ δεν περίμενε να γίνεις δίκαιος ενώπιων Του μέσω έργων. Αντ’ αυτού σε έκανε δίκαιο ευθύς εξ’ αρχής, σαν δώρο, («ανακηρύσσονται δίκαιοι, δωρεάν» (προς Ρωμαίους 3:24)) όταν πίστεψες στον Γιο Του. Είσαι δίκαιος ΤΩΡΑ!! Η δικαιοσύνη δεν είναι λοιπόν κάτι που αποκτούμε σταδιακά. Αντ΄ αυτού γινόμαστε δίκαιοι την στιγμή που πιστεύουμε στον Κύριο Ιησού Χριστό και στην ανάσταση Του από τους νεκρούς. Είναι ένα ΔΩΡΟ και όχι κάτι που κερδίζουμε σαν αντάλλαγμα των έργων μας («ο άνθρωπος ανακηρύσσεται δίκαιος διαμέσου της πίστης, χωρίς τα έργα τού νόμου» (προς Ρωμαίους 3:28)).
Τα ίδια μπορούμε να δούμε και στην προς Κορινθίους Β 5:21 που μας λέει:
Προς Κορινθίους Β 5:21
«Επειδή, εκείνον που δεν γνώρισε αμαρτία, τον έκανε για χάρη μας αμαρτία,
ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ Σ’ ΑΥΤΟΝ.»
Το πρώτο μέρος του αποσπάσματος αυτού μας μιλάει για μια πράξη και ποιος την έκανε, ενώ το δεύτερο μέρος μας δείχνει το αποτέλεσμα αυτής της πράξης και τους αποδέκτες αυτού του αποτελέσματος. Ποια ήταν η πράξη; Ο Θεός έδωσε τον Γιο Του για χάρη μας. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα αυτής της πράξης; Γιατί το έκανε αυτό ο Θεός; Για να γίνουμε εμείς η δικαιοσύνη του Θεού εν Χριστώ Ιησού! Η δικαιοσύνη μας λοιπόν δεν έχει να κάνει καθόλου με τα δικά μας έργα. Αντίθετα έχει να κάνει με το ολοκληρωμένο έργο του Ιησού Χριστού. Αυτός δόθηκε για χάρη μας. Αυτός έκανε τα πάντα όσα χρειάζονταν, έδωσε τον εαυτό Του για μας για να γίνουμε εμείς δίκαιοι. Και επειδή το έργο Του είναι πραγματικά τελειωμένο και ολοκληρωμένο, είναι και η δικαιοσύνη μας 100% τέλεια και ολοκληρωμένη!
Όπως πάλι η προς Ρωμαίους 8:29-30 μας λέει:
«Επειδή, όσους προγνώρισε, αυτούς και προόρισε να γίνουν σύμμορφοι με την εικόνα τού Υιού του, για να είναι αυτός πρωτότοκος ανάμεσα σε πολλούς αδελφούς. και όσους προόρισε, τούτους και κάλεσε. και όσους κάλεσε, τούτους και δικαίωσε. και όσους δικαίωσε, τούτους και δόξασε.»
Ποιος μας δικαίωσε; Όχι εμείς με τα καλά μας έργα αλλά ο Θεός! Δείτε επίσης ότι ο χρόνος που χρησιμοποιείται είναι παρελθοντικός: «και όσους δικαίωσε» λέει ο Λόγος. Η δικαίωση μας είναι κάτι που ήδη έχει γίνει. Δεν γίνεται κάθε μέρα ούτε κρίνεται κάθε μέρα επί την βάση των έργων μας. Αντίθετα είναι αυτή δώρο που έγινε διαθέσιμο μέσω της θυσίας του Χριστού και που δίνεται ελεύθερα σε όποιον ή όποια πιστεύει σ’ Αυτόν σαν Γιο του Θεού. Πιστεύεις ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός, ο Γιος του Θεού, ο Μεσσίας; Αν ναι έχεις γεννηθεί από το Θεό, είσαι παιδί του Θεού. σωσμένος και δίκαιος ενώπιων του Θεού χωρίς έργα, και είσαι όλα αυτά ΤΩΡΑ!
Ιωάννου Α 5:1
«Καθένας που πιστεύει ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός γεννήθηκε από τον Θεό»
Προς Ρωμαίους 10:9-10
«αν με το στόμα σου ομολογήσεις Κύριο, τον Ιησού, και μέσα στην καρδιά σου πιστέψεις ότι ο Θεός τον ανέστησε από τους νεκρούς, θα σωθείς. επειδή, με την καρδιά πιστεύει κάποιος προς δικαιοσύνη, και με το στόμα γίνεται ομολογία προς σωτηρία.»
Κατά Ιωάννη 1:12-13
«Όσοι, όμως, τον δέχθηκαν [τον Χριστό], σ' αυτούς έδωσε εξουσία να γίνουν παιδιά τού Θεού, σ' αυτούς που πιστεύουν στο όνομά του. οι οποίοι, όχι από αίματα ούτε από θέλημα σάρκας ούτε από θέλημα άνδρα, αλλά από τον Θεό γεννήθηκαν.»
Προς Γαλάτες 3:26
«Επειδή, όλοι είστε γιοι τού Θεού διαμέσου τής πίστης στον Ιησού Χριστό.»
Για να κλείσουμε αυτό το άρθρο: ενώπιων του Θεού είμαστε δίκαιοι χωρίς κανένας έργο, αυτόματα, από την στιγμή που πιστέψαμε. Αν λοιπόν αισθανόμαστε κατάκριση και ενοχές δεν είναι ο Θεός που μας κατακρίνει. Αυτό μας έκανε δίκαιους! Όπως διαβάσαμε: είμαστε (παρών χρόνος, τώρα) η δικαιοσύνη του Θεού. Η κατάκριση λοιπόν δεν είναι κάτι που έχει θέση στην ζωή μας. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν κάνουμε λάθη. Απλά η απάντηση σ’ αυτά τα λάθη δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να είναι κατάκριση. Αυτό που πρέπει να είναι η απάντηση είναι να ομολογήσουμε τα λάθη μας στον Κύριο, να ανανεώσουμε τον νου μας και να προχωρήσουμε μπροστά.