Volharding

In Jakobus 1:2-4 lezen we:

“Acht het enkel vreugde, mijn broeders, wanneer u in allerlei verzoekingen terechtkomt, want u weet dat de beproeving van uw geloof volharding teweegbrengt. Maar laat die volharding ook volledig mogen doorwerken, opdat u volmaakt bent en geheel oprecht, en in niets tekortschiet.”

Om volmaakt en geheel oprecht te zijn hebben we het volledige werk van volharding nodig. Zodoende wil ik hier dit onderwerp wat beter bekijken.

1. Volharding: Waarom hebben wij dit nodig?

Laat ons beginnen met Hebreeën 12:1,2.

“Welnu dan, laten ook wij, nu wij door zo'n menigte van getuigen omringd worden, afleggen alle last en de zonde, die ons zo gemakkelijk verstrikt. En laten wij met volharding de wedloop lopen die voor ons ligt, terwijl wij het oog gericht houden op Jezus, de Leidsman en Voleinder van het geloof. Hij heeft om de vreugde die Hem in het vooruitzicht was gesteld, het kruis verdragen en de schande veracht en zit nu aan de rechterhand van de troon van God.”

Wij hebben een wedloop te lopen en wel met volharding, ons oog gericht houdend op Jezus die, om de vreugde die Hem in het vooruitzicht was gesteld, het kruis verdroeg. Juist, denk aan de volharding van Christus. Hij deed niemand kwaad. In tegendeel, Hij genas de kreupelen, Hij wektte de doden op en Hij deed altijd de wil van God. En toch werd Hij vervolgd en gemarteld, meer dan wie ook. Hij werd zelfs gekruisigd. Had Christus geen redenen om kwaad te zijn en het op te geven, nu het volk wat Hij diende Hem zo slecht behandelde? Mocht Hij die redenen hebben gehad, Hij gaf niet op. In plaats daarvan VERDROEG Hij alles. Je kunt iets verdragen wanneer het doel wat je wilt bereiken van veel groter belang is dan de pijn die je lijdt. Dat is wat Jezus deed. Hij verdroeg de pijn en de vernedering en hield zijn oog op wat zou volgen, namelijk onze verlossing, mogelijk gemaakt door Zijn lijden. Hij is ons lichtend voorbeeld van volharding en we moeten naar Hem kijken om onze wedloop te voltooien. Zoals Paulus zei in 1 Korinthe 9:24,25:

“Weet u niet dat zij die in de renbaan lopen, allen wel lopen, maar dat slechts één de prijs ontvangt? Loop dan zo dat u die verkrijgt. En iedereen die aan een wedstrijd deelneemt, beheerst zich in alles. Zij nu doen dat om een vergankelijke krans te ontvangen, maar wij om een onvergankelijke te ontvangen.”

Onze prijs is niet een vergankelijke kroon, voor een vergankelijk mens, komend van een vergankelijke hand. Nee, het is een ONVERGANKELIJKE kroon voor een ONVERGANKELIJK, geestelijk lichaam, komend uit ONVERGANKELIJKE HANDEN: de handen van JEZUS CHRISTUS. En Hebreeën 12 zegt:

Hebreeën 12:3
“Want let toch scherp op Hem Die zo'n tegenspraak van de zondaars tegen Zich heeft VERDRAGEN, opdat u niet verzwakt en bezwijkt in uw zielen.”

Hebreeën 10:35-39
“Werp dan uw vrijmoedigheid niet weg, die een grote beloning met zich meebrengt. Want u hebt volharding nodig, opdat u, na het volbrengen van de wil van God, de vervulling van de belofte zult verkrijgen. Want: Nog een heel korte tijd en Hij Die komt, zal komen en niet uitblijven. Maar de rechtvaardige zal uit het geloof leven, en als iemand zich onttrekt, Mijn ziel heeft in hem geen behagen. Wij zijn echter geen mensen die zich onttrekken en daardoor naar het verderf gaan, maar mensen die geloven, tot behoud van hun ziel”

Onze volharding en vrijmoedigheid brengen een grote beloning met zich mee. Jezus Christus komt terug en diegenen onder ons die zich niet onttrokken hebben zullen God's Koninkrijk erven! Soms denken wij dat hier ons definitieve huis is en dat we hier voor eeuwig zullen blijven. Echter, ons werkelijke burgerschap is in de hemelen (Filippenzen 3:20). Wij zijn mensen, door God geroepen om Hem en Zijn Zoon, de Heere Jezus Christus, te kennen. In vergelijking met deze kennis is al het andere schade (Filippenzen 3:8). Hij is de Leidsman en Voleinder van het geloof (Hebreeën 12:2). Ons huis in de Hemelen is ons werkelijke en permanente verblijf (2 Korinthe 5:1). Dit is realiteit. Realiteit is ook de prijs die we nu niet zien maar waar wij naar streven, net als een athleet. Hij volhardt en bereidt zich voor op het behalen van deze prijs.

2. Passief geduld en strijdbare volharding

Nu we het hebben over volharding, laat ik duidelijk maken over welk soort volharding we spreken. Er zijn namelijk twee soorten: passief geduld en strijdbare volharding. Passief geduld verbruikt slechts onze tijd, passief wachtend op het einde. Dit is bijvoorbeeld het geduld van gevangenen en van diegenen die opgesloten zitten in een situatie die zij passief aanvaarden.

Het tegenovergestelde van passief geduld is strijdbare volharding. De volharding van een vechter die, gericht op de overwinning, alle ontberingen en verwondingen verdraagt die een gevecht kan impliceren. Hij zou verwond kunnen raken maar hij verdraagt alles ter wille van de opdracht. Ik geloof dat dit het soort volharding is waar God in Zijn Woord over spreekt. Hij vraagt van ons geen hopeloze, doelloze volharding. Zoals we zagen in Hebreeën 12:1,2: “laten wij met volharding de wedloop LOPEN die voor ons ligt, terwijl wij het OOG GERICHT houden op Jezus, de Leidsman en Voleinder van het geloof.” Wij volharden; we LOPEN (actie) een wedloop en KIJKEN (actie) naar iemand: de Heere Jezus Christus, de Leidsman en Voleinder van ons geloof. God heeft ons geen soldaten of krijgsgevangen gemaakt, die zo af en toe gaan marcheren en dan weer terugkeren naar de legerplaats. Hij heeft ons gemaakt tot geestelijke strijdkrachten, in een complete oorlog tegen “overheden, tegen de machten, tegen de wereldbeheersers van de duisternis van dit tijdperk, tegen de geestelijke machten van het kwaad in de hemelse gewesten.” (Efeze 6:12) Wij marcheren niet op vriendelijk grondgebied maar vechten in een echte oorlog op vijandelijk terrein. Wij zijn niet slechts bezig met machtsvertoon maar zijn geroepen om onze wapenen te GEBRUIKEN in al hun ontzettende kracht. Net als in elke oorlog kunnen we ontberingen en verwondingen ondergaan. Nou en? Moeten we daar bang voor zijn? Laten wij toe dat de duivel ons gevangen houdt onder bedreiging met deze gevolgen?

2 Timotheüs 2:3
“Lijd verdrukkingen als een goed soldaat van Jezus Christus.”

Een goede soldaat verdraagt ontberingen. Ter wille van zijn opdracht is hij bereid alles op te offeren. Het is duidelijk dat hij dezelfde mening heeft als zijn Bevelhebber:

Filippenzen 2:5-11
“Laat daarom die gezindheid in u zijn die ook in Christus Jezus was, Die, hoewel Hij in de gestalte van God was, het niet als roof beschouwd heeft aan God gelijk te zijn, maar Zichzelf ontledigd heeft door de gestalte van een slaaf aan te nemen en aan de mensen gelijk te worden. En in gedaante als een mens bevonden, heeft Hij Zichzelf vernederd en is gehoorzaam geworden, tot de dood, ja, tot de kruisdood. Daarom heeft God Hem ook bovenmate verhoogd en heeft Hem een Naam geschonken boven alle naam, opdat in de Naam van Jezus zich zou buigen elke knie van hen die in de hemel, en die op de aarde, en die onder de aarde zijn, en elke tong zou belijden dat Jezus Christus de Heere is, tot heerlijkheid van God de Vader.”

Een goede soldaat is gelijkgezind aan zijn bevelhebber. Hij is gehoorzaam, zelfs tot in de dood wanneer dit nodig is. Hij heeft zichzelf beschikbaar gemaakt aan zijn Heer en, hoewel hij ontberingen mag lijden, verdraagt hij alles, kijkend naar Hem.

Aan de andere kant is er de soldaat die ontberingen vreest. Hij huivert ervoor en wijkt als een lafaard terug naar het gevang. De bewaker van de gevangenis die als een brullende leeuw rondgaat (1 Petrus 5:8) jaagt hem angst aan. Hij heeft de soldaat met bedrog doen geloven dat hij de macht over hem heeft. De waarheid heeft hij verborgen, dat “Hij Die in u is, is groter dan hij die in de wereld is.” (1 Johannes 4:4) Moge deze soldaat de waarheid begrijpen. Moge hij de banden van de bolwerken en gedachten van zijn verstand breken (2 Korinthe 10:4), die hem gevangen houden in de bedrieglijke zekerheid van het gevang. Moge hij opstaan en de strijd aangaan, als een goede soldaat die onbevreesd en volhardend vecht. Niet langer met passief geduld maar met strijdbare volharding.

3. Andere voorbeelden van volharding

3.1 Het voorbeeld van de zaaier en het zaad

Behalve het voorbeeld van Jezus worden er in Jakobus 5 nog meer voorbeelden gegeven van volharding. Kijk naar vers 7.

“Wees daarom geduldig, broeders, tot de komst van de Heere. Zie, de landbouwer verwacht de kostbare vrucht van het land, en heeft daarbij geduld, totdat het de vroege en late regen zal hebben ontvangen. U moet ook geduldig zijn en uw hart versterken, want de komst van de Heere is nabij.”

Ziet deze landbouwer de vruchten al? Nee. Maar hij verwacht ze wel. Hij verdraagt al het zware werk, zodat op het eind zijn land zo veel mogelijk vrucht zal voortbrengen. We zouden kunnen zeggen dat de opbrengst van zijn land, overeenkomstig is met zijn volharding en zorg. Stel je nu eens een nonchalante landbouwer voor, die al het noodzakelijke werk nalaat. Vergelijk hem dan met de landbouwer die, in zomerse hitte en winterse kou, voor zijn land zorgt en al het zware werk doet wat die ander man vermijdt. Waarom doet hij het? Omdat hij streeft naar dat wat hij nu nog niet kan zien en waarvoor hij alles verdraagt: de vruchten. Zijn land zal veel vruchten opbrengen. Het is deze volhardende landbouwer die ons als voorbeeld gegeven wordt. Zoals de Heere zei in de gelijkenis van de zaaier:

Lukas 8:11-15
“Dit is de gelijkenis: Het zaad is het Woord van God. Zij bij wie langs de weg gezaaid wordt, zijn zij die het horen; maar daarna komt de duivel en neemt het Woord uit hun hart weg, opdat zij niet geloven en zalig worden. Zij bij wie op de rots gezaaid wordt, zijn zij die het Woord met vreugde ontvangen, wanneer zij het gehoord hebben. Maar dezen, die maar voor een bepaalde tijd geloven, hebben geen wortel, en in een tijd van verzoeking worden zij afvallig. En bij wie het zaad in de dorens valt, dat zijn zij die het hebben gehoord, maar die gaandeweg door de zorgen en rijkdom en genietingen van het leven verstikt worden en geen vrucht dragen.En waar het zaad in de goede aarde valt, dat zijn zij die het Woord horen, het in een oprecht en goed hart vasthouden, en in volharding vruchten voortbrengen.”

Het woord van God is in ons hart gezaaid. Net zoals de landbouwer die alles verdraagt voor de vruchten die hij nog niet ziet, zo moeten wij, als goede landbouwers, dit zaad van het Woord in ons hart vasthouden met volharding. In de gelijkenis, was het zaad iedere keer hetzelfde. Maar er was slechts één volhardende landbouwer. Hij hield het zaad vast in zijn hart en bracht als resultaat heel veel vruchten voort, zelfs honderdvoudig (Mattheüs 13:9). En het belangrijkste, de vruchten duren tot in eeuwigheid!

3.2 Het geval van Job

Een ander voorbeeld uit Jakobus 5 is het geval van Job. We lezen in vers 11:

“Zie, wij prijzen hen gelukzalig die volharden. U hebt gehoord van de volharding van Job, en u hebt de uitkomst van de Heere gezien, dat de Heere vol ontferming is en barmhartig.”

Het hele verhaal van Job kunnen we lezen in het bijbelboek met dezelfde naam. Job werd intens door de duivel verzocht. Alles wat we als zegeningen kunnen zien werd van hem afgenomen. Zijn kinderen werden gedood. Hij verloor al zijn eigendommen. Hijzelf was zwaar ziek en zijn vrouw verachtte hem; hij moest God maar vervloeken en sterven. En alsof dit nog niet genoeg was, had hij ook nog drie vrienden die hem zogenaamd kwamen troosten maar hem in feite probeerden te overtuigen dat alles wat hem overkomen was, zijn eigen schuld was. Desondanks vertelt de Bijbel ons dat Job volharding had. Zoals we kunnen zien aan het eind van het verhaal, slaagde Job, ondanks alle tegenslagen, met succes voor deze test van zijn geloof.

Met Job als voorbeeld zou ook ons geloof niet moeten afhangen van dingen die we wel of niet hebben of zouden willen bezitten. Dat soort geloof is voorwaardelijk. In tegendeel, we moeten de Heere elk deel van ons leven geven. In Zijn ogen zijn wij “volmaakt geworden in Hem” (Kolossenzen 2:10)! Wat is jouw probleem? Is het je gezondheid, je eenzaamheid, je werk, of wat dan ook. Voor Hem ben je op dit moment “volmaakt in Hem (Christus)”. Voordat Hij je andere zegeningen geeft, heeft Hij je VOLMAAKT verklaard, omdat jij in Zijn Zoon geloofd hebt.

Velen zien de zegeningen die we hebben als een maatstaf van geloof. Dus wanneer iemand zijn gezondheid of bezit verliest vinden we het moeilijk om hem te helpen. We worden dan net als Job's vrienden die in plaats van troost, veroordeling boden. Natuurlijk is het OK om in alles veel zegeningen te hebben. Maar onze volmaaktheid hangt niet af van hoeveel materiele zegeningen we hebben. “Hij zal het goede niet onthouden aan wie in oprechtheid zijn weg gaat” (Psalm 84:12) zegt het Woord, en Hij “heeft ons alles geschonken wat tot het leven en de godsvrucht behoort” (2 Petrus 1:3). Uiteindelijk gaf God alles wat Job had verloren aan hem terug (Job 42:10). Stel je zijn vreugde voor toen hij was genezen, zijn bezit dubbel had teruggekregen, zijn kinderen enz. Stel je de vreugde van Christus voor toen Hij ons zag en wij Hem als de Heere beleden. Christus verdroeg het kruis, Job verloor alles, maar geen van beiden verloor zijn volharding die op zijn beurt, goede vruchten voortbracht.

3.3 Het voorbeeld van de profeten

Een ander voorbeeld, genoemd in Jakobus, zijn de profeten. Zo lezen we in vers 10:

Jakobus 5:10
“Mijn broeders, neem tot een voorbeeld van het lijden en van het geduld de profeten, die in de naam van de Heere gesproken hebben.”

Soms denken wij dat de profeten en de mensen over wie we in de Bijbel lezen, supermannen zijn. Zij konden al die grootse dingen doen, maar wij...... En toch, de waarheid is anders. Wie van de profeten uit het Oude Testament was een zoon van God zoals jij ?(Galaten 4:1-7) Wie van hen was wedergeboren uit het onvergankelijk zaad van God? (1 Petrus 1:23) Hadden Paulus en Petrus of de andere mannen uit het Nieuwe Testament meer dan jij hebt? De Heilige Geest die God hen gaf, is ook aan jou gegeven. De belofte van zelfs grotere werken dan die van Christus, werd niet gegeven aan een aantal supermannen van die tijd, maar aan eenieder die in Jezus Christus gelooft.

Johannes 14:12
“Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u: Wie in Mij gelooft, zal de werken die Ik doe, ook doen, en hij zal grotere doen dan deze, want Ik ga heen naar Mijn Vader.”

Terug naar ons onderwerp; de profeten zijn werkelijk een levendig voorbeeld van volharding en lijden. Denk aan Jeremia, Jesaja, Elia en anderen die, in plaats van het rustig aan te doen, kozen te lijden, te vechten, te verdragen en zichzelf tot een instrument maakten in de hand van hun Heer. Maar ook in het Nieuwe Testament kunnen we bijvoorbeeld denken aan Paulus.

2 Timotheüs 3:10, 11
“Maar ú hebt mij nagevolgd in mijn onderwijs, levenswandel, levensopvatting, geloof, geduld, liefde, volharding, in mijn vervolgingen en lijden zoals die mij overkomen zijn in Antiochië, in Ikonium en in Lystre. Wat heb ik al niet aan vervolgingen doorstaan, en uit die alle heeft de Heere mij verlost.”

2 Korinthe 6:4
“Maar in alles bewijzen wij onszelf als dienaars van God, in veel volharding...”

Er is een geestelijke strijd die lijden en ontberingen impliceert en wij hebben geduld nodig om die strijd te strijden. Wat Paulus betreft, tegen het eind van zijn bediening zei hij:

2 Timotheüs 4:7-8
“Ik heb de goede strijd gestreden. Ik heb de loop tot een einde gebracht. Ik heb het geloof behouden. Verder is voor mij weggelegd de krans van de rechtvaardigheid die de Heere, de rechtvaardige Rechter, mij op die dag geven zal. En niet alleen mij, maar ook allen die Zijn verschijning hebben liefgehad.”

Ook Christus zei tot God:

Johannes 17:4
“Ik heb HET WERK volbracht dat U Mij gegeven hebt om te doen.”

Christus, Paulus en de profeten waren geen masochisten die van lijden hielden. Ze waren strijders, geestelijke soldaten, bereid te lijden en alles te doen wat noodzakelijk was voor het volbrengen van de missie, voor het werk van de bediening.

Destijds waren het Paulus en de anderen, vandaag de dag zijn wij het die dezelfde strijd leveren, onder dezelfde bevelhebber: de Heere Jezus Christus. Laat ons wandelen zoals zij. Laat ons de goede strijd vechten en de wedloop eindigen. Het is geen gemakkelijke wedloop, maar het is zeker de beste die we kunnen lopen, met de beste uitkomst: de Heere Jezus Christus, wachtend met de kroon van rechtvaardigheid als beloning voor onze volharding. Precies zoals Hij voor menig ander zal doen, die door de eeuwen heen gekozen hebben dezelfde strijd te strijden, zichzelf verloochenend en onder bevel van hun Heer stellend.

4. Volharding: hoe komt het tot stand?

Nu we gezien hebben hoe belangrijk volharding is, zullen we besluiten met een kijkje op hoe het tot stand komt. Zodoende lezen we in Romeinen 5:3-5:

“En dat niet alleen, maar wij roemen ook in de verdrukkingen, omdat wij weten dat de verdrukking volharding teweegbrengt, en de volharding ondervinding en de ondervinding hoop. En de hoop beschaamt niet, omdat de liefde van God in onze harten uitgestort is door de Heilige Geest, Die ons gegeven is.”

Jakobus 1:2-4
“Acht het enkel vreugde, mijn broeders, wanneer u in allerlei verzoekingen terechtkomt, want u weet dat de beproeving van uw geloof volharding teweegbrengt. Maar laat die volharding ook volledig mogen doorwerken, opdat u volmaakt bent en geheel oprecht, en in niets tekortschiet.”

Werkelijk, wie had verwacht dat datgene wat wij zo hard nodig hebben om de wil van God te doen, om vrucht te dragen en de wedloop te volbrengen, namelijk geduld, het resultaat is van verdrukkingen en beproevingen? Het is waarschijnlijk om die reden dat bovenstaande schriftgedeelten ons vertellen te roemen in verdrukkingen en de verzoekingen vreugde te achten!! Want wanneer wij getrouw blijven zal dit volharding teweeg brengen, wat op zijn beurt hoop en een perfect werk voortbrengt!

Als wij daarom “lijden naar de wil van God”, laten wij onze “zielen aan Hem, als de getrouwe Schepper, toevertrouwen” (1 Petrus 4:19). Laten wij ons aan Hem onderwerpen-”de God van de volharding en van de vertroosting” (Romeinen 15:5)- en Hem toelaten ons te gebruiken zoals Hij wil. “Niemand die in het leger dient, wordt verwikkeld in de zaken van het levensonderhoud, opdat hij hem kan behagen die hem voor de krijgsdienst aangenomen heeft” (2 Timotheüs 2:4) zegt het Woord, en wij zijn soldaten van Jezus Christus. Laten wij daarom al onze zorgen en de bekommernissen van dit leven op God werpen. “Welnu dan, laten ook wij, nu wij door zo'n menigte van getuigen omringd worden, afleggen alle last en de zonde, die ons zo gemakkelijk verstrikt. En laten wij met volharding de wedloop lopen die voor ons ligt, terwijl wij het oog gericht houden op Jezus, de Leidsman en Voleinder van het geloof.” (Hebreeën 12:1,2)

Anastasios Kioulachoglou