Aanval in Ziklag: Lessen van David
We zullen vandaag voornamelijk kijken naar hoofdstuk 30 van 1 Samuel. Als introductie: om de vervolging van Saul te ontwijken gingen David en zijn mannen naar de koning van de Filistijnen, die hen ontving en hen de stad Ziklag gaf. In hoofdstuk 29 van 1 Samuel zien we dat de Filistijnen hun leger verzamelde in Jizreël om tegen Israël te strijden. Het was in deze strijd dat Saul en Jonathan hun leven verloren. Om een mogelijke samenzwering door David en zijn mannen te voorkomen, weigerde de Filistijnen hen op te nemen in hun leger en zonden zij hen terug naar Ziklag. 1 Samuel 30:1-6 vertelt ons wat zij daar vonden:
1 Samuel 30:1-6
“Het gebeurde echter toen David en zijn mannen op de derde dag in Ziklag aankwamen, dat de Amalekieten een inval gedaan hadden in het Zuiderland en in Ziklag. Zij hadden Ziklag verslagen en met vuur verbrand, en de vrouwen die er waren, van de kleinste tot de grootste, als gevangenen weggevoerd. Zij hadden niemand gedood, maar hadden hen weggevoerd en waren huns weegs gegaan.David en zijn mannen kwamen bij de stad, en zie, die was met vuur verbrand; en hun vrouwen, hun zonen en hun dochters waren als gevangenen meegevoerd. Toen begonnen David en het volk dat bij hem was, luid te huilen, totdat er geen kracht meer in hen was om te huilen. Davids beide vrouwen waren ook als gevangenen meegevoerd: Ahinoam, uit Jizreël, en Abigaïl, de vrouw van Nabal, uit Karmel. David werd zeer benauwd, want het volk sprak erover hem te stenigen. De zielen van het hele volk waren namelijk verbitterd, ieder over zijn zonen en over zijn dochters. David echter sterkte zich in de HEERE, zijn God.”
Velen van ons zullen zich kunnen herkennen in de situatie beschreven in 1 Samuel. Wij wonen niet in Ziklag, noch leven we in de tijd van Saul en David. Maar misschien hebben we iets gemeen met David en zijn mannen: misschien is de vijand ons terrein binnengeslopen, op een tijd dat wij “sliepen” en heeft hij kostbare zaken van ons gestolen. Wat deze ook mogen zijn, uiteindelijk kan dit uitmonden in teleurstelling, een verlies van hoop en richting, een verlies van visie en enthousiasme. Geloof me broeders en zusters: wanneer de duivel je hoop en enthousiasme niet kan stelen IS HIJ VERSLAGEN. Zijn doel is niet alleen iets van je te stelen. Zijn einddoel is jouw hoop te stelen, je enthousiasme, je HART. Het doel van de duivel is je hart en je hoop, want hij weet dat alleen hoopvolle harten, levende harten zijn. Ons probleem is niet dat we God niet gezien hebben. We hebben Hem gezien. Het probleem is dat we ook de duivel gezien hebben. Het probleem is dat we verwachtten dat ons Ziklag (wat dit ook mag zijn) nooit gestolen zou worden. We hadden gehoopt dat God het op een of andere manier voor ons zou beschermen tegen vernietiging. Maar het leven kan anders uitpakken. Er kunnen dingen gebeurd zijn in je leven die je nooit verwacht had en opeens ontdekten we dat goede mensen ook slechte dingen kunnen overkomen. Hele “steden” van goede mensen kunnen binnengevallen worden door de vijand van onze ziel. Om deze aanvallen aan te kunnen, hebben velen onder ons ervoor gekozen ons hart te verdoven zodat het de pijn niet langer voelt, en gaan we gewoon door op de “weg van het geloof”. Het kan een weg zijn vol met werken en bedieningen, maar nu ZONDER het enthousiasme en de warmte die onze relatie met God ooit kenmerkten. Velen zijn OK met deze situatie en ontkennen dat er zaken zijn die verloren zijn gegaan en opnieuw teruggewonnen moeten worden. Velen zijn tevreden met slechts overleven, zonder hoop en dromen, in plaats van dat ze opnieuw gaan voor die levende relatie die ze ooit hadden met de Heere. Ik heb ontdekt dat God ons in die fase laat totdat wij besluiten te willen veranderen. Totdat wij ons niet langer schikken in de nederlaag of ons verlies accepteren en verbergen, maar de beslissing nemen om alles wat gestolen werd opnieuw na te jagen en terug te winnen. En, ik herhaal, het is voornamelijk de hoop, het enthousiasme, het hart wat gestolen is. Als die beslissing eenmaal genomen is komt God onmiddelijk erg dicht bij ons. Hij is altijd dichtbij. Hij is NIET de veranderlijke factor. Wij zijn het. De boodschap vandaag is niet dat er nooit meer iets gestolen zal worden. Mijn bedoeling is niet je hier een tien-stappen plan te geven, wat verzekert dat de duivel je nooit meer zal aanraken. Ik heb dit plan niet! Zolang er een dief is zal er ook gestolen worden! MAAR wij kunnen dit overwinnen. De boodschap vandaag is aanvallen, om terug te winnen, alles wat de vijand van ons gestolen heeft: enthousiasme, geloof, hoop, vreugde en al het andere. We kunnen huilen zolang we willen. We kunnen zeggen dat het leven hard is. En dat is zo! Maar we moeten, net zoals David en zijn mannen, een beslissing nemen: of we huilen over het verlies, onze frustratie verbergend achter verdoving, apathie en religieuze activiteiten, of we weigeren ons te schikken, onszelf sterkende in de Heere, zoals David deed, opstaande om alles terug te winnen. Het is echt een kritieke beslissing, een beslissing over geestelijk leven of dood. Of we leven als geestelijke gewonden, of als geestelijke helden. Wat ik vandaag uitdrukkelijk wil zeggen is, dat als je gewond bent, je wonden niet zullen helen met het accepteren van de nederlaag en het verlies of door te vergeten welke levende gemeenschap je ooit had met God. Het idee dat het onmogelijk is opnieuw zo ver te komen met God, is bedriegelijk. De wonden kunnen alleen geheeld worden wanneer je ophoudt met huilen, opstaat om alles terug te winnen en terug te keren naar hoe het ooit was! God is niet veranderd broeder. Hij is exact dezelfde God als toen je Hem voor het eerst ontmoette. We kunnen dan verwond zijn, genezing vinden we niet in berusting maar in “onszelf sterken in de Heere”, in opstaan om alles terug te winnen. Niet met religieuze werken die velen gebruiken om een leegheid te vullen, bij gebrek aan een waarachtige relatie met God. Wil je weten wat het niveau is van jouw relatie met God? Kijk niet naar je activiteiten! De uitkomst wordt erdoor vertroebeld! Kijk juist naar jezelf zonder welke activiteit dan ook. Kun jij met God leven zonder een enkele activiteit of wordt jouw geloof in stand gehouden door activiteiten? Is jouw relatie met God minstens net zo levend als toen je voor het eerst geloofde? Nogmaals, weiger om werken en logica te gebruiken om de waarheid te verbergen! Je hebt waarheid nodig! Paulus vertelt ons om onszelf te onderzoeken, of we in het geloof zijn! Je hoeft niet te huilen om een eventueel verlies. Integendeel, wat je moet doen is, opstaan en jezelf sterken in de Heere. Sta op en win alles terug. Dat is wat David verkoos te doen.
1 Samuel 30:6-8, 18
“David werd zeer benauwd, want het volk sprak erover hem te stenigen. De zielen van het hele volk waren namelijk verbitterd, ieder over zijn zonen en over zijn dochters. David echter sterkte zich in de HEERE, zijn God. En David zei tegen de priester Abjathar, de zoon van Achimelech: Breng mij toch de efod. En Abjathar bracht de efod bij David. Toen raadpleegde David de HEERE en zei: Zal ik deze bende achtervolgen? Zal ik ze inhalen? En Hij zei tegen hem: Achtervolg ze, want u zult ze zeker inhalen, en u zult de gevangenen zeker bevrijden.....Zo bevrijdde David alles wat de Amalekieten meegenomen hadden;”
Het volk huilde. David deed dat ook. Niemand is blij met pijn. Pijn is pijnlijk en brengt tranen. Echter, na de eerste schok waren er twee reacties. Alle anderen gingen door met huilen en werden boos op David (op dezelfde manier doen dat vele mensen vanuit hun pijn; zij beginnen stenen te gooien tegen de staat, bedieningen, mensen, God en in het algemeen tegen eenieder die zij verantwoordelijk achten voor hun verlies) maar David sterkte zichzelf in de Heere en vroeg Hem wat te doen. De Heere verzekerde hem toen, dat als hij achter de Amalekieten aan zou gaan, hij alles terug zou winnen.
Laten we een samenvatting maken van de gebeurtenissen in Ziklag:
- Hoewel er sprake was van diefstal, was er ook een manier om alles terug te krijgen.
- God voorkwam de diefstal niet.
- God vertelde David niet wat te doen voordat hij stopte met huilen en zich naar Hem keerde om het Hem te vragen.
Velen van ons spenderen dagen, maanden en zelfs jaren aan de vraag “Waarom God?”. Maar elke keer wanneer deze vraag verder gaat dan een authentieke expressie van het hart, zoals in Job's geval, leidt het nergens toe. Mijn persoonlijk antwoord op de frustraties van het leven is dat ALLE dingen meewerken ten goede voor hen die God liefhebben (Romeinen 8:28)! ALLE dingen, zowel de dingen die we als kwaad zien als die we als goed zien. Jouw leven is NIET in handen van de duivel maar in God's handen. Zelfs wanneer de duivel je verwond heeft is er een weg tot herstel! Mijn broeder, de vraag is niet “waarom God?” De hamvraag is of je weer opstaat, jezelf sterkt in de Heere, je niet schikt in je verlies en je niets minder accepteert in relatie tot God dan wat je eerst had. Wanneer je dit doet, wanneer je weer opstaat, dan weet ik honderd procent zeker wat er zal gebeuren: je zult alles terugwinnen. Dat is precies wat er met David en zijn mannen gebeurde. God is niet veranderd. Herinner je de mooie tijden die je met Hem had voordat Ziklag werd binnengevallen. Hij is dezelfde. Je kunt diezelfde relatie met Hem hebben. Nu. Het is geen kwestie van een uiteindelijk herstel. Het herstel kan onmiddelijk zijn. Wanneer je alleen maar besluit niet langer je te schikken, niet langer te leven met minder hoop, geloof en enthousiasme dat wat je ooit had. De situatie zal zich omkeren, precies op dat moment. David en zijn mannen keerden de situatie om op het moment dat zij besloten om een overwonnen Ziklag niet te accepteren. Zij wilden geen Ziklag met een vijand die hun families, bezittingen, hoop, dromen en enthousiasme had gestolen maar een Ziklag zoals het eerst was, met een hart vol hoop, geloof en enthousiasme. En precies op dat moment verloor de vijand de strijd. Want op dat moment hielden zij op met huilen en begonnen zij te vechten. En door de strijd aan te gaan, wonnen zij ALLES terug!